CD: Down - Over The Under

Rick (Toffe_Ellende)
Sinds metalband Pantera er mee kapte, is zanger Phil Anselmo meer dan ooit bezig met zijn andere bandjes. De meeste daarvan zijn niet bijster interessant. Met name de extreme hobbybandjes met namen als Viking Crown en Christ Inversion laten niet zien waar de kracht van deze brulboei ligt. Phil Anselmo kan méér dan alleen brullen. Zijn grootste prestaties waren natuurlijk tijdens het gouden Pantera-tijdperk, tussen 1990 en 1996. In die tijd -1995 om precies te zijn- kwam ook het debuut van southernmetal-allstarband Down uit, genaamd NOLA. Een meesterwerk dat een natuurlijke samensmelting liet horen van de sludgesound uit New Orleans (Crowbar, Eyehategod) met de heavy metal van het Texaanse Pantera en de southernmetal van Corrosion of Conformity.



Katrina & Dimebag
Na de split van Pantera volgt in 2002 Down II: A Bustle in Your Hedgerow dat maar sporadisch het niveau van het debuut haalt. Vijf jaar later is de tijd rijp voor Down III: Over The Under, een album dat geschreven lijkt te zijn om een hoop ellende te verwerken. De door orkaan Katrina verwoeste thuisstad New Orleans levert vanzelfsprekend genoeg stof op om 'kwaad' over te zijn, zoals de song 'Beneath the Tides'. Dit medeleven is overigens ironisch; want werd op hun vorige album deze stad niet met een 'stervende hoer' vergeleken? Het persoonlijke leed van Anselmo mag natuurlijk ook niet ontbreken. Zijn schijnbaar onwinbare strijd tegen zijn drugsverslavingen -dat hij nog leeft is een wonder- en de moord op Pantera-gitarist Dimebag Darrell, maken dit album een stuk agressiever en serieuzer dan zijn voorlopers. Maar niet per se stemmiger, bijvoorbeeld in vorm van fraaie ballads. Het klinkt dus niet 'down'. Het is één brok graniet van Black Sabbath-riffs, bluessolo's en stalen drumslagen. Technisch staat het als een huis maar aan de andere kant weinig nieuws laat horen.


NOLA blijft het beste
Het schrijfproces van de Down-albums komt voort uit losse jamsessies en dat is ook nu weer goed te horen. Weinig échte songs -'On March The Saints'- is het enige 'radiovriendelijke' nummer), veel consistent kabaal. Pas op het einde wordt wat gas teruggenomen met het epische 'Nothing in Return (Walk Away)'. Dat is een bevredigend einde van een album dat wèl beter is dan A Bustle in Your Hedgerow, maar nergens in de buurt komt van het debuut.

Label: Roadrunner Releasedatum: 24 september 2007
Waardering: