CD: Jim White - Transnormal Skiperoo
Het leven van Jim White kent een vreemde geschiedenis. Hij groeide op in een overmaat van religie in Pensacola en verliet deze thuishaven als mislukt christen. Als volwassene was hij twee jaar fotomodel in Europa, taxichauffeur in New York, achtervolgde een loopbaan als filmmaker, was professioneel surfer, en daarnaast reisde hij doelloos door het zuiden van Amerika waar hij muziek maakte en nummers schreef als liefhebberij. Via de zus van Madonna belandde zijn demotrack op schoot bij David Byrne (u weet wel, van Talking Heads) en een platendeal bij Luaka Bop was daarna snel geregeld.
Het album valt binnen het vaarwater van alternative country, americana en folk. Opvallend is dat het album wat meer voortkabbelt dan zijn vorige werken. De zoektocht naar scherpe herkenningspunten en emotionele bruggetjes moeten wat grootser opgezet worden, maar als deze eenmaal gevonden zijn, glijdt de plaat boterzacht over je smaakpapillen heen. Het melancholische 'Jailbird ', het New Orleans-achtige 'Crash into the Sun', het etherische en langgerekte 'Fruit of the Vines' en het liefelijke 'A Town Called Amen'. Verschillende smaken, maar allemaal lekker. 'Turqouise House' klinkt iets te scherp naar hillbilly, maar de overige gerechten vormen een heerlijk maal dat het best in de schemering bij kaarslicht genuttigd kan worden met een kruidige rode wijn.
Label V2 Datum: 1 oktober 2007 Waardering:
