CD: Battles - Mirrored
Retestrakke drums, scherpe gitaren die de ritmesectie nog eens versterken, en keyboards die eromheen dansen en de gekte compleet maken. Het is de Amerikaanse experimentele band Battles in een notendop. Energieke postrock met vooral de nadruk op ritme in plaats van sfeer. De verzameling EP's bewees al dat het zomaar kan ontaarden in extreem dansbare muziek, en met grote verwachtingen werd er dan ook uitgekeken naar het debuut, getiteld Mirrored Maar het gevaar van postrock blijft dat je er al snel genoeg van krijgt, doordat het toch altijd min of meer beperkte muziek is. Een aantal van de songs op de twee EP's toonde al aan dat ook het New Yorkse viertal het niet altijd voor mekaar krijgt om met enkel hysterische en aanstekelijke nummers op de proppen te komen.Onvergetelijke ritmes
De eerste helft van Mirrored begint in ieder geval sterk. De eerste drie songs bestaan uit de vaste ingrediënten, met vooral de wederom hysterische ritmesecties die constant weer verbazen, en vooral live een geweldige belevenis moeten zijn. De totale gekte die uitbreekt als alle instrumenten in een ultieme climax samenkomen, doet denken aan o.a. Prefuse 73. De progressie ten opzichte van de EP's zit hem vooral in de toevoeging van de zang. Vocalen en postrock gaan toch niet samen, zul je denken. Maar bij Battles zijn de stembanden net zo goed een instrument als een gitaar of drumstel. Het is dan ook totaal onverstaanbaar en vervormd, maar het biedt wel een nieuwe melodische dimensie die de sound meer kleur en volume geeft.
Maar hoe leuk de toevoeging ook is, het draait natuurlijk nog steeds om het aanstekelijke slagwerk en de funky gitaren. Vooral in 'Tonto' komt het beste van Battles naar voren. Het nummer wordt nog met mathematische precisie opgebouwd, inclusief verschillende lagen, maar zodra de snelheid stijgt is er geen houden meer aan. Halverwege zit ook nog eens één van de heerlijkste gitaarrifs die je ooit hebt gehoord. Met name tijdens het begin van de plaat is het onmogelijk om stil te blijven zitten.
Sfeer versus energie Dat geldt voor de tweede helft ook, maar dan op een negatieve manier. Niet dat het nu zo veel slechter is dan de opening, maar doordat de nadruk na verloop van tijd steeds meer op ambiance en stijl komt te liggen, in tegenstelling tot de euforie en energie-explosies uit het begin, moet je toch steeds weer opstaan om nummers als Tonto op te zetten.
Een keuze maken tussen sfeer of energie is eigenlijk ook weer geen optie, omdat het dan weer te eentonig wordt. Het blijft een constant dilemma binnen het genre, en ook Battles lijkt er geen oplossing voor te hebben. Maar echt erg is dat niet, want de hoogtepunten op Mirrored zijn wel zo verdomd goed dat het alsnog een enorme aanrader is.
Label Warp Datum: 14 mei 2007 Waardering:
