CD: The National - Boxer

Joost Melis (Pink_Floyd)
Vorig jaar was de verrassing van het jaar voor mij The Devastations, een Australische band die muziek maakt waar Nick Cave strontjaloers op zou zijn. Muziek die vergezeld moet worden van een rokerige single malt whisky, een pikdonkere kamer, een volle maan en een hoofd vol melancholische gedachtekronkels. Er zijn niet zo gek veel bands die op zulke momenten doeltreffend klinken. Nick Cave, Tom Waits, Madrugada, Morphine en de bovengenoemde The Devastations zijn een greep uit die donkere put vol harmonische melancholie. Liefhebbers van dit geluid kunnen er misschien een naam bijschrijven: The National.


Deze New Yorkse band bestaat wel al geruime tijd (1999) maar hun naam is nog niet echt doorgedrongen in Europa. Het laatste en meer dynamische album 'Alligator' gooide hoge ogen in sommige Amerikaanse eindlijsten en nu is er hun vierde cd: Boxer.
De groep bestaat uit de twee broers Dessner, de broertjes Devendorf en zanger Matt Berringer. Zijn baritonstem draagt het grootste gedeelte van de muziek. De melodieën zijn soms erg eenvoudig opgebouwd uit onder andere een akoestische gitaar. Maar de orkestrale toevoeging creëert een prachtig sfeertje. Orchpop is blijkbaar de hedendaagse term. De muziek schampt vaak aan de Tindersticks, maar dan zonder de blazers.


'Guest Room', 'Green Gloves', 'Mistaken For Strangers' en 'Slow Show' zijn de hoogtepunten van dit toch al heerlijke album. Het is zo'n album waar je kriebels van krijgt, meteen een mmm-gevoel bij je losmaakt en je rondes lang achter elkaar draait tot de fles whisky leeg is; een tokkelend gitaartje dwarrelt uit de speakers, een donkere stem volgt deze klanken op en wordt al snel bijgestaan door een diepe bas, mysterie en een betoverende melodie:

"Take another sip of them,
it floats around and takes me over
like a little drop of ink in a glass of water"

mooi...erg mooi.

Label EMI Datum: 30 april 2007 Waardering: