CD: Spock's Beard - Spock's Beard

Erik (getikte_rik)
Nee hip, cool en trendy is het niet, maar hoort echt goede muziek daar wel aan te voldoen? Het nieuwe, negende album van de Amerikaanse progrockers Spock's Beard heet simpelweg Spock's Beard. De energie is vooral gestoken in de muziek, en niet in het verzinnen van een flexe albumtitel. En zo hoort het.


Wanneer je de eerste nummers van dit album hoort, lijkt het alweer eeuwen geleden dat bandleider Neal Morse de band verliet. Dat was echter maar vier jaar geleden. Op dit derde reguliere album zonder Neal blijven de overgebleven vier bandleden gestaag door timmeren op mellotrons, en klinken de scheurende gitaren, stuwende bassen en zoemende keyboards als vanouds.

Opener On a Perfect Day bijvoorbeeld, met een intro dat er direct inhakt en de luisteraar meteen op scherp zet. Dat geldt ook voor de volgende track: Skeleton's At The Feast. Dit is een bombastische instrumental met 'organs', metal-fragmenten en een keyboard-solo van Ryo Okumoto dat in de verte neigt naar het betoverende spel dat Mark Kelly van Marillion zo'n twintig jaar geleden liet horen.

De plaat blijft echter verrassen. Zo lijkt het het derde nummer, het catchy Is this Love, een niemendalletje. Maar daarmee doe je de muzikanten tekort. Misschien een interessant nummer om de verroeste playlist van Classic Arrow Rock eens op te frissen. Eén van de beste nummers van het album is echter All That's Left. In al zijn ingetogenheid, zoet refrein met piano en samenzang, maakt het Spock's Beard (vernoemd naar Spock uit Star Trek) het verantwoorde muzikale broertje van Toto.


Liefhebbers van bluesrock komen ook aan hun trekken, bijvoorbeeld in een nummer als Wherever You Stand. De muzikale kwaliteiten van zanger/drummer Nick D'Virgillio, bassist Dave Meros, Ryo Okumoto en Neal Morse's overgebleven broer Alan (gitaar/zang) komen echter beter uit de verf in een opus als het bijna twaalf minuten durende With Your Kiss, en het in vier delen 'gehakte' As Far As The Mind Can See.

De aankoop van deze nieuwe van Spock's Beard vereist dan ook weinig moed: tachtig minuten zuivere progrock. Leuke opwarmer voor de Europese tour die voor februari volgend jaar gepland staat. Degelijkheid hoeft niet saai te zijn, en albums als deze zijn nooit des keizers, doch des Spock's Beard. Eén ster voor deze woordspeling, vier voor het album.


Label: InsideOut Music Releasedatum: 20 november 2006
Waardering:


Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!