CD: Jamiroquai - High Times: Singles 1992-2006

Eline (Numbie)
Men neme een vrijzinnige vorm van muziek maken, een stam indianen, en een blanke jongen met abnormaal veel soul en disco in zich: resultaat, Jamiroquai. Na vijftien jaar en meer dan twintig miljoen verkochte albums lijkt de tijd daar om een 'best of' uit te brengen. Een verzamelaar met alle zeventien singles van die periode, en twee nieuwe nummers. High Times: Singles 1992-2006 heet de plaat en biedt een overzicht; niets meer en niets minder.



Om maar meteen to the point te komen: de compilatie is als samenstelling geslaagd. Echt alle singles staan erop van Too Young To Die tot aan Seven Days In Sunny June. Natuurlijk ontbreekt ook Virtual Insanity niet. Je kent hem vast wel, van die clip met dat bewegende meubilair. Deeper Underground blijft ook een ontzettend goed en vooral tijdloos nummer. Dat valt überhaupt op aan dit album; alle nummers hebben een bepaald gevoel van tijdloosheid. Als je over een dikke twintig jaar dit album op zou zetten, zal het nog steeds zo zou swingen als het nu doet. Jay-Kay haalt zijn invloeden dan ook overal vandaan zo lijkt het. Je hoort de klassieke arrangementjes uit de jaren zestig (Canned Heat) de soul uit de jaren zeventig (Don't Give Hate A Chance), en de disco uit de jaren tachtig (Little L), maar het lijkt de combinatie te zijn van Jay-Kays soulvolle stem, i.c.m. zeer dansbare ritmes en catchy deuntjes die het hem doen. Het is dan ook geen wonder dat zijn muziek een dergelijk breed publiek aanspreekt.

Het is echter jammer dat je hier en daar wel de meer experimentele kant van de band mist. Het zijn echt de singles, Alright en Cosmic Girl bijvoorbeeld, en dus klinkt het allemaal wel erg braaf. De tracklist is duidelijk op safe gespeeld, terwijl een iets minder bekende single of track als extraatje wel degelijk wat had kunnen bijdragen. Op die manier had je een completer beeld van de band gehad. Zelfs nieuwkomers Runaway en Radio voegen hier weinig aan toe. Beide nummers klinken als concept te bekend in de oren om werkelijk iets toe te voegen. Jay-Kay grooved en swingt, maar het klinkt voorspelbaar en jammer genoeg niet overtuigend op deze nummers.

De versie die hier gereviewd wordt, is de single-disc version. Er schijnt ook nog een dubbeldisc versie te zijn met allerlei remixen door verschillende Engelse DJ's. Misschien dat die versie wel doet, wat er hier nog mist; net dat beetje extra dat een verzamelaar iets speciaals geeft.

Voor diegenen die nog niet alle albums hebben, is het een leuk overzicht. En voor de fans is het de ideale cd om aan je familie en/of vrienden te geven tijdens de feestdagen. Maar daar houdt het, wat deze versie betreft, wel mee op.

Label: Sony BMG Releasedatum: 16 november 2006
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!