CD: Pavement - Wowee Zowee: Sordid Sentinels Edition

Jelle Schot (JelleS)
Toen één van de populairste indierock bands uit de jaren '90, het Amerikaanse Pavement, in 1995 hun derde album getiteld Wowee Zowee uitbracht waren de critici alles behalve enthousiast. Een prachtig country getint nummer als 'Range Life' zoals op Crooked Rain, Crooked Rain was ver te zoeken. Je zou het kunnen omschrijven als een hoop geschreeuw en gejam na een nacht vol drank en drugs. Waarschijnlijk zit je er dan niet eens zo ver naast, maar het doet geen recht aan de onderliggende kracht van Wowee Zowee. Ook al sloegen de lyrics soms nergens op en draaide het vaak niet om de melodie, het groeide uiteindelijk wel uit tot het favoriete album van vele fans en ook van de bandleden zelf. Een typische groeiplaat die barstte van de stijlen. Net als de eerste twee albums is ook Wowee Zowee opnieuw uitgebracht, met maar liefst 32 extra nummers waardoor het totaal op 50 komt.




Het origineel bespreken heeft weinig zin. U moet maar van mij aannemen dat het tot de beste albums behoort die de indierock heeft voortgebracht. Rechtvaardigen de vele 'b-sides' en 'live-recordings' een nieuwe aankoop, dat is de vraag. De voortekenen op schijf één zijn in ieder geval gunstig. De ogen van fans zullen gaan glinsteren als ze zien dat de volledige Pacific Trim EP er op staat, vier nummers die Stephen Malkmus, Bob Nastanovich and Steve West samen opnamen tijdens een tour door Australië. Vooral het veel te korte 'I Love Perth' had niet misstaan op het volwaardige album, alhoewel het beter zou passen op bijvoorbeeld Crooked Rain, Crooked Rain. Ook 'Kris Kraft' en 'Mussle Rock' verdienden beter dan enkel een plaatsje op de 'Father to a Sister of Thought' single. De extra songs op de eerste disc zullen de meeste fans al laten opveren van blijdschap, maar er is nog zoveel meer!

De 'live-recordings', waaronder bijvoorbeeld twee versies van 'Easily Fooled', op schijf twee bewijzen wat nu precies Wowee Zowee zo goed maakte. De meeste songs verschillen maar miniem van het origineel, maar daardoor ontdek je juist de subtiliteit en (onbedoelde?) genialiteit van de niet logische structuren en het weirde samenspel. De drums en gitaren lijken apart te spelen, Malkmus schreeuwt wat losse rijmende woorden in de microfoon. De eerste, en waarschijnlijk vele daarop volgende luisterbeurten doe je het af als flauwekul en herrie. De schoonheid zit daar echter achter verstopt, en dat maken ook de extra nummers duidelijk. Het geweldige gitaarspel was het element dat Wowee Zowee tot grote hoogten bracht, maar daar moet je wel echt voor focussen. Hier en daar wordt er op de andere versies een gitaarlijn weggelaten of elektronica toegevoegd. Je merkt het haast niet op, maar de fans van het album zullen er van genieten.




Het hoogtepunt is echter niet een live versie maar het van de Schoolhouse Rock! Rocks compilation afkomende 'No More Kings', naar mijn bescheiden mening één van de beste nummers die de band ooit heeft gemaakt. Alleen de geweldige intro van dat nummer is een aankoop al meer dan waard. Tel daarbij twee versies van 'Painted Soldiers', afkomstig van de Brain Candy soundtrack, en tientallen live-recordings en b-sides op, en je hebt een waardige nieuwe uitgave. Ook al bezit je het origineel, de Sordid Sentinels Edition is het meer dan waard. Met de oude, als het goed is versleten cd, zal met de aankomende feestdagen vast wel iemand blij te maken zijn.

Klik voor de tracklist hier.


Label: Domino Releasedatum: 07-11-2006 Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!