CD: Chris Harford - Looking Out For Number 6
Looking Out For Number 6 is eigenlijk alleen ingespeeld door Chris Harford zelf en Dean Ween aka Mickey Melchinondo. Via een bijzondere creatieve routine. De meeste songs werden door Chris Harford de dag van de opname geschreven, en wel in de openbare bibliotheek van Lambertville, New Jersey. 's Avonds bracht hij zijn song van die dag mee naar Fountainhead Studios in New Hope, PA, om deze diezelfde avond op te nemen en te mixen. In de studio werd Dean Ween voor het eerst geconfronteerd met de verse song, en vervolgens werd deze ter plekke met zijn tweetjes ingespeeld: Harford op gitaar, Dean Ween op drums, eerst even de tape aanzetten. Dan even terugluisteren, vervolgens bas, erbij, zang, alles principieel in één of twee takes, en alles met zijn tweeën. Een heel gekuier tussen de opnameruimte en de muzikale knoppenkamer. En dezelfde avond was de song af, niet meer aankomen.
Het lijkt een beetje op Spontaneaous Prose, groot geworden door beatwriter Jack Kerouac, waarbij deze vellen papier voor de typemachine aan elkaar plakte en dagen en nachten achter elkaar doortikte, vanuit het geloof dat juist het tempo en gebrek aan tijd om te schaven oorspronkelijke en boeiende literatuur op zou leveren. In het geval van Looking Out For Number 6 levert in ieder geval een lekker rauw en ongepolijst album op. Door de beperking staan er subtiel-fijne foutjes op, en klinkt de muziek oorspronkelijk, warm en heel direct. De ziel zit er nadrukkelijk in, zeker in een juweeltje als 'Pain Is Good', inclusief een Neil Youngesque dronkemanssolo op halve snelheid. Precies passend in de gelaten triestige sfeer van het nummer.
Tekenend voor de productie is ook de volgorde van de nummers. Een betere hook dan de eerste ronkende akkoorden van het openingnummer 'What We Do Not Know' is nauwelijks denkbaar. Het geeft het nummer zijn kenmerkende beetje vertraagde duister ronkende gitaar signatuur. De tweede track 'This Moment Is All We've Got' is daarentegen weer meer open, met herinnering aan alweer Neil Youngs 'Tonight's The Night'. De rest van het album biedt een afwisselend geheel van akoestische luistersongs, en gitaar- en rootsrock. Toch valt niets uit de toon, en is het album mooi compact, ook vanwege het persoonlijke karakter en intimiteit, terwijl het door de afwisseling boeit. Ik vermoed dat de songs weliswaar in de roes van een avond op tape geslingerd zijn, maar dat bij de post-productie erg goed nagedacht is. Zeker een meerwaarde.
Overigens is het geen toeval dat de naam van Neil Young vaak valt, want Young-fans zullen Chris Harford zeker waarderen, ook al zijn de geluidsmuren minder hoog, is Chris Harfords stemgeluid een stuk soepeler, en staat de combinatie Harford/Ween garant voor minder uniformiteit in stijl.
Looking Out For Number 6 is daarmee een erg fijn intiem en persoonlijk album geworden, en persoonlijk kijk ik al uit naar nummer 7. Viva Chris Harford! Als ik sterretjes doormidden kon zagen, werden het er vier-en-een-half.
Label: Schnitzel Records/Munich Releasedatum: 6 november 2006
Waardering:
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!