CD: Miho Hatori - Ecdysis

Harry (Dinosaur_Sr)
Miho Hatori is een Japanse zangeres, waar ik nog nooit van had gehoord. Geen toeval, want ik hoor nooit van Japanse zangeressen. Mijn interesse werd vooral getrokken door wat namen met wie ze samengewerkt heeft: onder andere Beck, Gorillaz, Beastie Boys, maar bovenal de weledelgestrenge heer John Zorn, godheid van punkjazz en aanverwante subversieve geluiden himself.



Wat opvalt aan het lijstje namen waarmee Hatori heeft samengewerkt, is dat het originele tegendraadse bands zijn, die muziek op een vrije en eigenwijze manier benaderen. Alleen dat al maakte mij nieuwsgierig naar het soloalbum van deze dame. En de naam John Zorn maakt natuurlijk een pavlovreactie in mij wakker: oortjes open, snaveltjes toe.

En mijn oortjes waren en zijn verbaasd. Ik verwachtte een alt. jazz album, maar vond een album met veel Braziliaanse samba en bossanova invloeden. Dat krijg je soms door een naam: Pavlov slaat toe, en vervolgens lees ik niet meer verder. Mocht ik dat wel gedaan hebben, dan had ik kunnen lezen dat Hatori in een New Yorkse band, 'Cibo Matto', speelt, en dat ze met deze band het voorprogramma van de tour van Beck heeft gevormd. Hatori en Becks gitarist Smokey Hormel ontdekten een gedeelde liefde voor bossa nova en samba, welke uiteindelijk resulteerde in het Braziliaans getinte muzikale project 'Smokey & Miho'. Ook Ecdysis is duidelijk door deze invloeden getekend.

Geen uitdagende New York jazz dus, geen Japanse schijf, maar een soort Zuid Amerikaans getint easy listening album. Dan wel één doorspekt met westerse, oosterse en elektronica invloeden, en bovendien met bijzondere en haast kinderlijk geëngageerde invalshoeken. Op de website van Miho Hatori, onder 'comments for songs', is voor elke track op Ecdysis te lezen wat de gedachte achter het nummer is.

In your arms .3
This is a gift for my mother.
Her hands wrinkled beautifully.
And that's my treasure: I was taken into the most care by them


De observaties van Miho Hatori zijn verbeeldings- en fantasierijk, gedragen door kleur- en beeldrijke gedachten. Visioenen die je krijgt in het schemergebied tussen slapen en net-niet-wakker. De dromerige muziek past uitstekend hierbij. Ik mis tussen alle zoetgevooisdheid soms wel een scherp randje, maar dat is misschien ook deels de aard van het reviewersbeestje in kwestie.

Niettemin werd dit album veel meer voor mij dan ik bij eerste beluistering had bedacht. Met name de toelichting op de tracks deden mij een wereld achter de muziek ontdekken. Aangezien ik alleen een 'promo advance' ter mijner beschikking heb, weet ik niet of deze toelichtende tekst haar weg in het cdboekje gevonden heeft. Zo niet, verwijs ik hierboven naar de website. Ecdysis is geen album dat hemelbestormende muziek ten gehore brengt, dat de luisteraar van zijn voeten gooit, maar eerder een dromerig exotische schijf die de echte luisteraar langzaam verovert. Zit- cq. luistervlees wel vereist, alsmede enig verbeeldingsvermogen en gebrek aan een suikerspinallergie. Het is namelijk wel een erg zoet en lief album. Hoewel ik zeer twijfel hoeveel mensen dat met mij zullen delen, vind ik het album boeiend genoeg om het als 'aanrader' te kwalificeren. Met enige reserve, dat wel. Een oppervlakkige luisteraar zal dit album namelijk (terecht) als niemendalletje qualificeren, en ik rekende mezelf daar in eerste instantie ook toe.

Voorproefjes zijn ook te beluisteren op Myspace.


Label: Rykodisc Releasedatum: 27 oktober 2006
Waardering:


Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!