Film: Forever

Jelle Schot (JelleS)
Zowel het Gouden Kalf voor beste lange documentaire en de KNF prijs tijdens het Nederlands Filmfestival in Utrecht gingen naar Forever, de nieuwe film van de veelvuldig bekroonde documentairemaakster Heddy Honigmann. Net als in haar film O Amor Natural uit 1996 gebruikt Honigmann de kunst om allerlei persoonlijke verhalen uit diverse mensen te ontfutselen. Forever is opgenomen op de wereldberoemde begraafplaats Père-Lachaise, waar vele beroemdheden als Chopin en Marcel Proust begraven liggen.




De keuze van de makers om het graf van Jim Morrison (zanger van The Doors) enkel zijdelings aan bod te laten komen, is een hele opluchting. Alle wilde verhalen over fans die met traangas moesten worden teruggedrongen vanwege de drukte bij zijn laatste rustplaats zijn al genoeg in de media geweest. Forever gaat over de diepere kunst, zoals klassieke kunst of zware literatuur, maar ook over totaal onbekende en vergeten personen. Nooit resulteert dat in 'intellectueel geneuzel', wat de film ook toegankelijk maakt voor een leek.

Voor een film over de dood is het al evenmin een somber geheel. De scène waarin een vrouw over de dood van de liefde van haar leven vertelt zal iedereen raken. Doordat Honingmann echter op het juiste moment stiltes laat vallen en de camera het allemaal op een serene wijze vastlegt, is wat uiteindelijk overblijft de bewondering voor de toewijding van de vrouw.
De dood staat centraal, maar vooral de kracht die de bezoekers uit de kunst van de overledenen putten, maakt Forever tot een uitermate optimistische documentaire.




Kunst laat ons zien wat er zo mooi is aan het leven; het effect dat het op mensen heeft wordt op indrukwekkende wijze door Honigmann vastgelegd. Een film over kunst maakt de film zelf natuurlijk nog geen kunst. Forever is dat gelukkig wel, zowel esthetisch als verhalend, maar vooral de aanpak van de regisseuse heeft grote invloed.

Dat blijkt vooral uit de scène waarin een Koreaanse jongen eten brengt bij het graf van Proust. De jongen ziet het werk van de Franse schrijver als voer voor zijn hersenen. Vanwege zijn gebrekkige Engels laat Honigmann de invloed van Proust in zijn eigen taal uitleggen. Ook de regisseuse begrijpt niets van wat hij zegt, maar de lichaamstaal en intonatie van de jongen spreken voor zich. De ondertiteling wordt dan ook weggelaten.




Kunst verbaast, ontroerd en doet je anders naar de gewone dingen in het leven kijken. Dat is het geval bij de beroemdheden die in de film naar voren komen, maar ook Forever slaagt hier met vlag en wimpel in. De cinematografische weergave van de mystieke en kalme sfeer op de begraafplaats is bijzonder. Het zijn echter de intieme verhalen die Forever één van de hoogtepunten van het jaar voor de documentaireliefhebber maken.


Label: A-film Releasedatum: 12 oktober 2006 Kijkwijzer:
Waardering:


Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!