CD: Thea Gilmore - Harpo's Ghost
Maar zonder slag of stoot is Harpo's Ghost er niet gekomen. Ruim 2,5 jaar hebben we moeten wachten. Ze brak met haar label Flying Sparks, twee van haar naaste familieleden moesten vechten tegen de dood en haar relatie van zeven jaar liep op de klippen. Dit alles dreef haar dan ook naar een klinische depressie die tot gevolg had dat optreden en het schrijven van muziek niet meer tot haar favoriete bezigheden behoorden. Pas in de laatste helft van vorig jaar trok Gilmore weer de studio in en kwam op de proppen met dit heerlijke album.
In Harpo's Ghost trekt ze de folkrock-lijn door die eerder al uitgestippeld werd in Avalanche. Met briljante poëzie begeleidt door een eenvoudige akoestische gitaar, rustige percussie, enkele toetsen of een verdwaalde cello neemt ze het op tegen de demonen in haar hoofd. Ze is ooit beschreven als "Hellraiser with a voice like honey". Globalisatie, patriotisme en het enkel op geldbeluste bedrijfsleven worden meteen al op de hak genomen in respectievelijk We Built A Monster, Red White And Black en Everybody's Numb. Harpo's Ghost klinkt donkerder dan haar vorige album. Daar zaten ondanks de wrange teksten soms nog vrolijke noten in. Dit is melancholie van de bovenste plank. De afgelopen jaren zullen zeker hun sporen achtergelaten hebben in de ziel van Gilmore, vandaar dat er ook persoonlijke teksten te vinden zijn op dit herfstjuweeltje. Een enkele keer wordt ze bijgestaan door Kathryn Williams en achter twee nummers prijkt tevens de naam Mike Scott van The Waterboys. Maar dit is haar album en haar stem. Die stem is één van de lekkerste die je ooit zal horen, zuiver maar ook een beetje schor, kwaad maar ook een beetje lief, sexy maar ook een beetje onschuldig, donker maar ook een beetje licht. Ze mag me elke nacht in slaap zingen met Slow Journey II. Fuck the Gilmore Girls, Go Thea Gilmore!
Label: Sanctuary Releasedatum: 28 augustus 2006
Waardering:
Must See/Buy/Do Aanrader Redelijk Tsjaa... STAY AWAY!!!!