CD: Secret Machines - Ten Silver Drops
Jarenlang vroeg ik mij af waarom op zo'n beetje elke stereo de belachelijke optie zat om de cd te laten klinken alsof jij als luisteraar je in de Arena, Gelredome of ander groot stadion bevindt. Waarom zou je in godsnaam een album verpesten door het geluid te laten galmen zonder de sfeer van duizenden uitzinnige fans om je heen? Sinds een kleine week heeft echter ook deze functie betekenis gekregen, dankzij het tweede album van Secret Machines; Ten Silver Drops. Progrock stevig beïnvloedt door Led Zeppelin en Pink Floyd dus, ideaal voor in grote stadions. Helaas zal Secret Machines nooit zo'n status als bijvoorbeeld Led Zep bereiken, daarvoor zijn ze te experimenteel en niet mainstream genoeg voor. Er zit dus niks anders op dan de speciale stadionfunctie te gebruiken om toch optimaal te genieten van de Secret Machines.Genoten heb ik op momenten, maar toch is Ten Silver Drops niet een erg bevredigend album. Wat het debuut Now Here Is Nowhere zo sterk maakte was de ruimte in de nummers en de geweldige drums van Benjamin Curtis. Die elementen zijn nog steeds aanwezig, met als goede toevoeging heuse poppy structuren in bijvoorbeeld opener 'Alone, Jealous and Stoned' en hoogtepunt 'Lighting Blue Eyes'. In deze nummers pakt het nog goed uit, maar in het overgrote deel slaan ze te ver door. Het klinkt af en toe als een vreemde mix van Depeche Mode, U2 en zelfs Nine Inch Nails ('I Hate Pretending'), iets waar ik niet echt al te enthousiast van word. De nummers hebben nog steeds een behoorlijke lengte (acht nummers bij elkaar drie kwartier) waardoor er genoeg ruimte is voor de nog altijd even geweldige drums en allerlei experimenten, maar het klinkt allemaal wat minder bijzonder dan op voorganger Now Here Is Nowhere.
Dat klinkt allemaal erg negatief, maar die gevoelens komen eerder voort uit teleurstelling dan dat het echt een slecht album is. Hopelijk weten ze op hun derde album zowel de dromerige progrock en de popstructuren in één vernieuwende sound te smelten. Misschien dat we ze dan ooit nog in een groot stadion zullen zien spelen, al is het in een voorprogramma. Voor nu kan het uit Dallas afkomstige trio zich beter in de oefenruimte storten om zichzelf te herontdekken. Tenzij ze echter denken dat dit de juiste sound is die bij de Secret Machines hoort, dan hoeft het van mij niet meer.
Label: Reprise Releasedatum: 27-03-2006 Waardering:
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!