CD: Young People - All At Once
Nee, het leven van een muziekrecensent gaat niet altijd over rozen. Zo moest ik tijdens mijn vakantie het nieuwste album van het Amerikaanse experimentele rockduo Young People beluisteren. Een plaat waar ik op voorhand hoge verwachtingen van had, voornamelijk vanwege de zeer goede kritieken op hun twee vorige albums. Gedurende mijn verblijf op een zonovergoten eiland wist de plaat mij echter niet te pakken. Keer op keer schakelde ik over naar het veel vrolijkere en ook meer bij de omgeving passende Return To The Sea van het Canadese Islands. Dit had vooral met het minimalistische karakter van de muziek van Young People te maken. Less is More lijkt het motto van zangeres Katie Eastburn en drummer Jarrett Silberman te zijn, wat ervoor zorgt dat All At Once een luisteralbum pur sang is. Zet het op terwijl je aan het afwassen bent of tijdens de studie, en het zal volledig langs je heen gaan. Daar komt nog eens bij dat een vleugje vrolijkheid of zelfs opgewektheid ver te zoeken is. Ik heb niks tegen donkere dromerige muziek, maar dit was haast om moe van te worden. Zo bestaat bijvoorbeeld opener R and R enkel uit de haast Björk-achtige zang van Eastburn, terwijl er om de 30 seconden is met een drumstok wordt geslagen of wat simplistisch gepingel op de piano.
Niet echt iets waar mijn muziekhart sneller van ging kloppen. Mijn vakantie begon echter aan zijn einde te komen, en zo gaf ik All At Once op de laatste dag nog maar eens een kans. De donkere wolken kwamen vanuit de bergen angstig dichterbij terwijl ik met mijn iPod en kladblok op de hotelkamer zat. De donkere lucht en de neerslachtige sfeer die op een hotelkamer hangt bleek de perfecte omgeving. Opeens snapte ik wat ze met hun muziek wilden bereiken. De teksten kregen meer betekenis en de muziek werd in plaats van saai juist spannend, doordat het veel meer diepte bleek te hebben.
Niet dat ik meteen wild enthousiast werd, en dat ben ik nog steeds niet, maar er blijkt toch meer te zijn dan enkel de simplistische avant-garde rock die ik op het begin dacht te horen. All At Once heeft tijd en ruimte nodig, iets dat muziek in deze haastige tijd helaas maar weinig krijgt. Alles moet maar catchy zijn en de luisteraar snel aanspreken, iets waar ik mijzelf helaas ook te vaak op betrap. Als je de wil hebt om waarschijnlijk vele onbevredigende luisterbeurten te doorstaan, dan is het All At Once zeker de moeite waard. Het zal echter nooit mijn favoriete muziek worden.
Label: Too Pure Releasedatum: 20-04-2006 Waardering:
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!