Concert: Liset Alea
Het concert begint drie kwartier te laat, maar dat is niet erg aangezien er een bar is en ze maar één cd aan materiaal heeft om te presenteren. Als je niet in staat was om naar Amsterdam te komen was het concert ook tegelijkertijd op het Internet te volgen. Ze begon haar concert enthousiast met haar eerste single No sleep. Het nummer waar de meeste mensen haar van zullen kennen en zo ook ik. Het liedje heeft redelijk wat airplay gekregen op de radio en klinkt live ook zeer behoorlijk. De basgitaar staat heerlijk afgesteld en de lage tonen dreunen zich een weg door mijn maag heen. Een lekker gevoel. Haar band bestaat verder uit 4 leden, die in het begin redelijk rustig het podium bemannen. De keyboardloopjes en bas gonzen het hardst door de kleine zaal, samen met Liset's zuivere, krachtige stem. De drum en gitaar kabbelen mee op de achtergrond.
Het is gewaagd om met je bekendste nummer te openen, en die lijn zette ze door. De 'hardere' nummers (voor zover je hiervan kan spreken bij globetrotterpop) knalde ze er in de eerste twintig minuten doorheen. Naast No sleep waren dat nog onder andere Dame de la quenta, King en haar tweede single This could have been it. Allen klinken opzwepend, gestut door de harde bas die nog steeds lekker trilt. Haar latin-roots zijn subtiel verborgen in haar composities en ook zijn gypsy-invloeden duidelijk hoorbaar zoals in Deal with the devil. In de tussentijd heeft Liset al 4 instrumenten in haar handen gehad waaronder wat vingerbekkens en een gitaar. Ze zingt er tegelijkertijd ook nog vrolijk op los. Je kan het een beetje vergelijken met een kruising tussen Alanis en Anastacia.
Jammergenoeg zakt haar optreden een beetje in tijdens het tweede gedeelte. Een gedeelte dat dus al na een klein half uurtje begon, omdat ze dus maar één CD heeft momenteel. Nummers als Touch klinken te Trijntje Oosterhuis-achtig, wat niet mijn favoriete muziek is. Er zullen genoeg mensen zijn die er van houden, maar daar hoor ik niet bij. Na nog een paar rustige nummers die redelijk standaard klinken houdt ze het voor gezien. Maar de lichten blijven uit en er worden twee krukken neergezet. Een teken aan de wand voor een akoestische toegift? Jawel, althans gedeeltelijk. De reden waarom ze met haar bekendste nummer opende is ook weer duidelijk. Ze heeft een akoestische versie van No sleep achter de hand. Dit nummer klinkt ook erg lekker in deze gestripte vorm. Ze gooit er nog één rommelig uptempo liedje achteraan samen met haar band en dan is deze globetrotterpop-blitzkrieg voorbij. Binnen een uur sta ik weer bij de bar voor een biertje. Dit optreden had eigenlijk een andere setting nodig. Op Noorderslag zal het wel beter zjin geweest. Mensen zijn al in de stemming en hoeven niet opgewarmd te worden. Ook zou een concertje van haar niet misstaan hebben rond een uur of acht in de avond met als locatie een hippe strandtent aan de kust, als overgang tussen de lounge en de dansuurtjes. De perfecte liveset voor een ondergaande zon, een koel wit-biertje en mooie dansende halfnaakte mensen. Maar dit was Paradiso, kleine zaal, om 20.30 op een kille februari-avond. Niet gek, maar ook niet geweldig. Label: EMI datum: 22 februari 2006
Waardering:
Must See/Buy/Do AanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!