CD: Enya - Amarantine
Het album voelt namelijk als een warme en vertrouwde muzikale deken in plaats van een hippe, nieuwe jas. Enya doet wat we al zo'n zes albums van haar gewend zijn. Wat is er nu dan zo experimenteel aan het album? Nou, ze zingt het nummer Sumerigusa in het Japans. Drie andere nummers (Less than a pearl, The river sings en Water shows the hidden heart) worden gezongen in de verzonnen taal Loxion. De Loxiaanse taal is overgenomen uit het mij verder onbekende boek Water shows the hidden heart van tekstschrijver Roma Ryan. Misschien dat Enya na haar medewerking aan de soundtrack van Fellowship of the Ring zin had om meer te doen met behulp van fictieve talen. In laatstgenoemde soundtrack zong ze namelijk een stukje in het Elfs.
Alhoewel het verwachte experimentele gehalte van Amarantine wat tegenvalt, is het album absoluut niet vervelend of slecht te noemen. Enya doet gewoon haar ding en zorgt met veilige en voorspelbare muzikale prestaties ervoor dat ze bestaande fans absoluut ook weer dit album laat kopen. Haar herkenbare geluid is nauwelijks veranderd: melodische zanglijnen die af en toe verdubbeld of gestapeld worden, ondersteund door herkenbare synthesizerbegeleiding. Sporadisch wordt er dan nog iets van een lichte beat aan toegevoegd. Tja, radicaler dan dit wordt het niet.
Leuk voor als je in bed ligt, leuk voor als je bezoek hebt, leuk als je een lange dag gewerkt hebt en ook leuk voor de komende feestdagen. Amarantine stelt in ieder geval niet teleur, maar misschien is het toch wel eens tijd voor Enya om weer een muzikaal treedje hoger te stappen en eens wat nieuws te proberen. Aan de andere kant: wat goed is, behoeft geen verandering. Lastig. Tel bij de drie sterren nog maar een half sterretje voor het goede gevoel dat je toch na het luisteren overhoudt.
Label: Warner Music Releasedatum: 19 november 2005
Waardering:
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!