Boek: Claire Singer - Dagboek van een baby'tje

Lupa (Lupa_Solitaria)
Wat denkt en ervaart een baby voordat hij geboren wordt? Hoe is het leven in een 'buikhuis'? Wat voor contact heeft een ongeboren kind met zijn ouders? Op deze vragen probeert Claire Singer antwoord te geven door zich te verplaatsen in een baby in de moederschoot. Dat begint al bij de conceptie: "Namelijk toen mijn pappie-IK met de snelheid van Jos Verstappen op mijn mammie-IK toesnelde".

De gekozen vorm (een baby die in de eerste persoon spreekt vanuit de baarmoeder) is best leuk en zelfs origineel te noemen; de uitwerking is een stuk minder. Wat een heel interessant boekje zóu kunnen zijn, is een flutje geworden. Literair gezien is het sowieso een drama. Het taalgebruik is tenenkrommend. Om een voorbeeld te noemen: het consequente gebruik van de woorden 'pappie' en 'mammie'. Die woorden komen in bijna iedere zin voor en dat vind ik persoonlijk uitermate storend.

Op de achterflap wordt een 'hilarisch' verhaal beloofd. Het kan aan mij liggen, maar ik heb er geen greintje humor in kunnen ontdekken. De aangekondigde 'verrassing, vertedering en glimlach' zijn achterwege gebleven.

Het boekje vertelt je niets nieuws, zelfs niet als je iemand bent die allesbehalve baby-minded is en die zich niet specifiek heeft verdiept in de ins en outs van een zwangerschap.



Ook zitten er veel inconsistenties in het boek. Want hoe weet een baby van alles over dingen die hij niet kan zien? Het zou juist interessant zijn als je je als schrijver écht beperkt tot wat je je kunt voorstellen van de belevingswereld van een ongeboren baby. Hier wordt regelmatig 'gesmokkeld' om het verhaal completer te maken, maar dat maakt het juist minder interessant.

Nog niet zo lang geleden las ik het boek Eerste indrukken van K. Schippers; een literair werk over de eerste levensjaren van een kind (en ook geschreven vanuit het kind). Dát zou ik als (aanstaande) ouder een stuk interessanter vinden om te lezen. Dat boek overtuigt namelijk, ondanks het feit dat het betreffende peutertje niet in peutertaal tot ons spreekt. Door dit boekje echter zou ik me betutteld en misschien zelfs wel beledigd voelen.

Ondanks dit alles is er nog hoop. Er is namelijk een doelgroep voor wie ik dit boekje wél heel leuk vind, namelijk de oudere broers en zussen die er een klein broertje of zusje bijkrijgen. Zowel qua taalgebruik als qua benadering van het onderwerp lijkt het mij heel geschikt voor kinderen vanaf een jaar of vier.

Maar wie weet heb ik het wel helemaal mis en kraait de gemiddelde aanstaande moeder van genot bij het lezen van dit niemendalletje... Je hebt het in elk geval in een uurtje uitgelezen, dus veel verlies je er niet mee.



Uitgever: M.O.M. (Unieboek BV), Houten/Antwerpen ISBN: 90 269 6557 5 Pagina's: 126

Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!