Interview: Opeth
Niet dat ik me kan herinneren. Het is overweldigend. We hebben altijd wel goede kritieken gekregen maar nog nooit zo positief als bij dit album. De minst positieve review stond nota bene in mijn eigen krant, het grootste dagblad van Zweden. Het was de eerste keer dat de krant aandacht aan ons besteedde en de betreffende recensent had een houding van: "ach het is Opeth, ze klinken altijd hetzelfde maar het is toch wel goed". Hij had helemaal niet naar de cd geluisterd. Ik ben er uiteraard boos over want het is mijn krant en ik betaal ervoor! Haha. In Amerika zijn we hoog binnengekomen in de billboard lijst en we doen het zelfs goed in Zweden en Duitsland, waar het normaal moeilijk voor ons is. Ik ben een tevreden man.
Kunnen jullie eigenlijk leven van jullie muziek?
Ja, maar nog niet zo lang eigenlijk. Vanaf begin 2003 zoiets. De muziekwereld is klote. Ik verdien nog steeds minder dan mijn vrouw die verpleegster is. Je houdt gewoon te weinig geld over, ook na het verkopen van honderdduizenden cd's. Misschien dat de situatie voor ons nu eindelijk beter wordt. Als je wilt leven van je muziek moet je zeker geen metal gaan maken. Maar je hoort mij niet klagen ook al verdien je minder dan iemand die bij McDonalds werkt. Als muzikant zie je wel iets van de wereld, al is daar niet altijd evenveel tijd voor helaas.
Heb je nog wat van Tilburg kunnen zien?
We hadden een uurtje om hier rond te lopen.
Dan heb je alles wel gezien, geloof ik
Haha, na de show vertrekken we onmiddellijk naar Parijs waar Mikael (Åkerfeldt, zanger/gitarist) de verjaardag van zijn dochter Melinda viert. Maar de 14de spelen we in Amsterdam en ik hoop dat we dan wat meer tijd krijgen om dingen te bekijken. We zijn daar nog nooit geweest namelijk.
Even over Ghost Reveries. Wat zijn volgens jou de belangrijkste verschillen met voorgaande albums?
Ten eerste de producer. We hebben drie albums opgenomen met Steven Wilson (Porcupine Tree). Maar hij had niet veel tijd dus hielp hij ons vooral met de zang en de 'leads'. We hebben hem voor dit album weer gevraagd maar omdat'ie het enorm druk heeft met de toernee van Porcupine Tree hebben we iemand anders moeten vragen. Misschien is het ook goed om na zo'n samenwerkingverband verder te gaan.
Het grootste verschil is dat we nu met Per Wiberg een vaste toetsenist hebben. Iemand met veel ervaring en iemand die precies doet wat wij willen horen. Het is niet iemand die een muur van keyboards aanbrengt zoals je bij bands als Dimmu Borgir hoort. Zijn partijen maken echt deel uit van het geheel.
Was Opeth niet altijd tegen het gebruik van keyboards in hun muziek?
Klopt, maar wij doelden dan altijd op die typische 'Dimmu Borgir'-stijl van spelen. Omdat er zoveel metalbands zijn die muren van keyboards aan hun muziek toevoegen wat zo makkelijk is om een bepaalde sfeer te creëren. Wij zijn fans van seventiesstijl progressive rock met veel mellotrons enzo. Zoals Jon Lord dat bij Deep Purple deed. Die speelde geen keyboards om de rest van de muziek te verhullen.
Beschouw je Opeth nog als een deathmetalband?
We hebben duidelijk nog deathmetalelementen in onze muziek. Maar tegenwoordig ook Nick Drake/Stevie Wonder/Beatles-achtige dingen. We zijn dus meer een deathmetal band die Nick Drake-songs speelt of een Nick Drake-achtige band die deathmetal speelt, haha. Ik hou nog ontzettend van deathmetal en dat zal ook nooit in onze muziek verdwijnen. Gewoon omdat we er allemaal van houden. Het is een geweldig aspect om in je muziek te verwerken vind ik.
Kun je iets vertellen over de teksten?
Het idee was om een conceptalbum te schrijven tot Mikael een tekst schreef (die van 'Ghost of Perdition') die niet in het concept paste. Maar hij vond het een goede lyric en wilde het behouden voor het nieuwe album waardoor het idee van dat concept sneuvelde. Het was in eerste instantie weer een persoonlijk verhaal terwijl het nieuwe concept meer een occult thema heeft. Eigenlijk best 'dark' en 'evil' voor ons doen. Maar tegelijk een interessant onderwerp ook. Het is als het kijken van een horrorfilm: je hoeft geen psychopaat te zijn om Friday the 13th leuk te vinden. Maar we zijn nog steeds geen satanisten hoor! We zijn gewoon normale mensen met een goede smaak!
Opeth is een band van uitersten. Daarom ik heb wat dilemma's waarvan je er één moet kiezen. Ze zijn niet echt makkelijk:
King Crimson of Slayer?
Slayer, want dat is voor mij jeugdsentiment. Toen ik Slayer als tiener voor het eerst hoorde werd ik helemaal weggeblazen. King Crimson kwam voor mij pas veel later. King Crimson blies me trouwens ook weg.
Dark Side of the Moon of Number of the Beast?
Number of the Beast is het eerste heavy metal-album dat ik hoorde en waardoor ik besloot om metalhead te worden. Dit album heeft mijn leven veranderd denk ik, haha. Dark Side of the Moon is natuurlijk ook geweldig.
'Grunts' of 'gewone' vocalen?'Gewone' vocalen. De meeste platen die ik luister zijn de platen met 'clean vocals'. Extreme vocalen zijn geweldig maar het is maar een klein deel van wat ik goed vind.
'Akoestisch' of 'elektrisch'?
Elektrisch. Simpelweg omdat het toffer is om op een elektrische gitaar te spelen.
Ghost Reveries of Blackwater Park?
Op dit moment Ghost Reveries. Het nieuwe album is altijd het meest interessante album voor een band zelf. Over een paar jaar heb ik de juiste afstand om terug te kijken en te zien welk album van de twee beter is. Maar ze behoren beiden absoluut tot onze beste cd's.
Waar is Opeth over tien jaar?
Ik zou het niet weten. Als wij denken dat wij nog steeds goede muziek kunnen uitbrengen blijven we nog wel even doorgaan. Hopelijk realiseren we dat we geen goede band meer zijn voordat iedereen het opgemerkt heeft. We willen echt op ons hoogtepunt stoppen.
Dan kunnen jullie beter nu stoppen!
Haha, ik hoop dat we Ghost Reveries minstens kunnen evenaren maar het zal zeker nooit een tweede versie van die cd worden, want dan is het echt over. We kijken daarom nooit terug. We proberen altijd het beste album te maken dat mogelijk is maar puur alleen voor onszelf. Dat is misschien het geheim van ons succes. We vinden alleen onze eigen mening belangrijk haha.
Is er nog ultiem doel voor een band als Opeth?
We hebben natuurlijk een vaag doel als 'zoveel mogelijk mensen bereiken met onze muziek' maar wanneer heb je dat punt bereikt? Dus we kijken alleen naar het muzikale: zolang wij cd's maken die wij tof vinden. Als mensen alleen nog naar onze concerten komen om oude nummers te horen dan is het voor ons ook over. Het is dus erg belangrijk dat ons nieuwe album door velen al bestempeld wordt als ons beste album. In feite het tegenovergestelde van waar Metallica mee te kampen heeft. Ik zou me niet zo goed voelen als ik in hun schoenen stond wetende dat de beste albums meer dan 14 jaar oud zijn. Maar aan de andere kant: ze hebben wel verdomd veel geld op hun bankrekening, haha.
Zou jij met ze willen ruilen?
Als ze mij vragen om gitarist worden van Metallica zou ik waarschijnlijk geen 'nee' zeggen. Uiteraard kom ik alleen onder mijn voorwaarden. Dan ga ik hen proberen om te praten om weer toffe muziek te maken, haha. En als ik de setlist mocht samenstellen van een concert zou ik alleen oude Metallica-songs kiezen. Maar het zou wel één van de weinige bands zijn waar ik 'ja' tegen zou zeggen. Kiss wellicht maar dan alleen vanwege die maskers!
Review van Ghost Reveries