Concert: Destiny's Child
De intro was leuk gedaan. Boven het podium hing een breed scherm en naast het podium ook nog twee grote schermen. Hierop verschenen de meiden in volgorde van invloed op het beeld met allemaal oude videobeelden. Michelle, Kelly en Beyonce.
Het openingsnummer was Say my name, wat natuurlijk goed gekozen was. De stemmen klonken goed en waren duidelijk live. Gelukkig kan Destiny's Child enorm goed zingen, ook al was dit moeilijk hoorbaar door de enorme echo die erachter zat.
Vervolgens kregen we de hele rits met hits van de dames; Independent woman nr. 1, no no no no, bug-a-boo, bills bills bills, bootylicious, jumpin jumpin en tot slot soldier.
Wat me opviel was dat Michelle en Beyonce nog wel eens uit de maat zongen en dat was wel erg jammer.
Bij soldier kwamen alle mannelijke dansers hun lichaam even showen. Je kunt je afvragen of dit wel zo geschikt was, want Destiny's Child's doelgroep ligt duidelijk rond de 15 jaar, ook al waren er wat oudere meisjes. Ik persoonlijk vond dit geen marteling om naar te kijken. Dit stuk gaf Destiny's Child even de tijd om zich om te kleden en ons de tijd om goed te onthouden welke hunk nou welke naam had.
Aan het einde van dit nummer sprongen de dames op uit de grond, wat wel voor een leuk 'oeee' en 'aahhh' zorgde.
Er volgden nu solo-nummers van alle drie de artiesten. Het schijnt zo dat dit hun laatste tour is en dat de dames gaan scheiden, misschien was dit wel een voorproefje van wat komen gaat.
De solo-nummers van Kelly en Beyonce waren swingend en vlot, ze speelden lekker met het publiek en dat ging dan ook helemaal uit zijn bol. Die van Michelle was minder, het was een rustig nummer en ondanks dat ze geen valse noot te horen heeft gegeven, klonk het toch voor geen meter. Haar stem klonk afschuwelijk schel wat echt pijn deed aan je oren.
De band, die overigens goed speelde, was nu aan de beurt om voorgesteld te worden terwijl de dames zich weer rap in een ander pakje hesen.
Het was tijd voor de ballades en zo werd de show wat saai. Ik denk eerlijk gezegd dat de fans er ook niet zo weg van waren, want het werd ineens erg druk bij de drank- en ijsjesstandjes.
Na de ballades werden er weer wat solo's gezongen en die van Beyonce was uitmuntend. Wat heeft zij een stem, het was van de hoogste tot de laagste noot zuiver en mooi.
Nu was het dan eindelijk de beurt aan de danseressen om hun lichaam even te laten zien en bij naam genoemd te worden zodat Destiny's Child zich weer om kon kleden voor hun op een na laatste nummer survivor wat daverend werd afgesloten met papiertjes die uit de grond spoten, waarbij het publiek helemaal uit zijn dak ging. Ik hoor de piep nog in mijn oren.
Na 5 minuten kwam Destiny's Child weer terug om een toegift te geven en wat voor een. Met een van hun nieuwste singles Lose my Breath sloten ze dan echt af, maar luidden ze ook meteen hun nieuwe album, Destiny Fulfilledin.
Een enorm minpunt was alle MacDonalds reclame en het slot van Destiny's Child, door het prachtige MacDonalds deuntje te zingen. Consumentisme ten top zullen we het maar noemen.
Al met al was dit concert van Destiny's Child een waardig, waarschijnlijk afscheid, want hun tour en cd Destiny Fulfilled is met alle waarschijnlijkheid, hun laatste tour en cd samen.