Boek: Nico Haasbroek - Journaaljaren
Nico Haasbroek (1943) was hoofdredacteur van het NOS Journaal van 1997 tot 2002. Zoals gezegd is het boek een uitgebreide en kritische (zelf)analyse over het eigen functioneren in die jaren en alles rond het conflict dat uiteindelijk tot het vertrek van Haasbroek leidde.Het boek is opgedeeld in vier delen: Haasbroek vertelt in het eerste deel over de zomer van 2004 en de aanleiding van het boek. In het tweede deel analyseert hij de zachte coup zoals die in 2002 werd gepleegd. Als derde gaat hij uitgebreid in op zijn 'Journaaljaren' vanaf 1997. Het laatste deel gaat in op zijn werkzaamheden na mei 2002.
Het derde deel is naar mijn mening het meest interessant. Het biedt een informatieve kijk op de koers die Haasbroek in zijn 'Journaaljaren' als modern anarchist probeerde te varen over de mediazee van bureaucratie en ouderwetse burgerlijkheid. Thema's in het derde deel zijn onder meer de buitenlandberichtgeving, de Haagse 'jongens-onder-elkaar'-mentaliteit en de managementstijl van Haasbroek. Ook gaat de ex-hoofdredacteur in op het weer en zijn haat-liefdeverhouding met dat specifieke onderdeel van het Journaal.
Het tweede deel geeft een realistisch en misschien zelfs schokkend beeld over hoe een betrokken persoon als Haasbroek op een bureaucratische en bijna huichelachtige wijze aan de kant werd geschoven. Nuchter weerlegt Haasbroek de tegen hem gebruikte argumenten. Hij laat de lezer zelf concluderen dat het conflict dat aan de basis van zijn ontslag stond nogal gemaakt en overtrokken is: het verhaal van de hond die constant braaf werd genoemd, totdat de coupplegers een stok hadden gevonden.
Het vierde deel gaat over de jaren die volgden. Zo werd Haasbroek benaderd voor de functie van staatssecretaris van Cultuur en probeerde hij een commerciële radiozender op te zetten. Ook behaalde hij zijn horecapapieren en zette een eigen café op in een Rotterdamse probleemwijk om als vehikel voor onderzoeksjournalistiek te dienen. Kortom, Haasbroek heeft niet stilgezeten...