Party: Supernatural
De dansvloer was al vroeg gevuld.
De switch van hotel naar boot, dat is in elk geval iets waar niemand erg rouwig om zal zijn. De Ocean Diva is perfect. Ik kan zo geen discotheek verzinnen met zulke grote WC’s en kan me ook geen moment herinneren dat er ook maar ergens een rij heeft gestaan. Meer dan genoeg glazenhalers en aan de verschillende bars direct aan de beurt. Dat is toch wel iets wat eigenlijk alleen opvalt als het wel zo is. Misschien kwam het omdat het niet stampvol zat, maar zelfs dan zou het goed te doen zijn geweest. Dat het feest op een boot plaatsvond, dat ging eigenlijk verder vooral om het idee. Je ziet immers bar weinig ’s nachts door de kleine patrijspoortjes. Het is wel grappig om tijdens de sanitaire stop ineens een paar meeuwen verbaasd te zien dobberen. Maar wat als je zeeziek wordt? Je kan er pas na vier uur weer af. Gelukkig was er van deining geen sprake, toch een beetje een schrikbeeld. Toch die boot maar eens in de gaten houden komende zomer, als de mogelijkheid bestaat om op het bovendek te genieten van zon en muziek. Dat was nu niet het geval, maar gelukkig was er binnen ook genoeg warmte te vinden.
Één van de twee videowalls.
De aankleding had wel wat grootschaliger gemogen, maar dat zal wel een gevolg zijn van de verplaatsing van hotel naar boot. Ach, er waren genoeg kleine accenten en met lichten doe je een hele hoop. De VJ's waren goed bezig met filmbeelden. Zowel links als rechts van de draaitafels waren twee grote projecties te zien, geheel in de retrosfeer. De waterpijp die bij de ingang stond, straalde meteen uit waar het feest om zou gaan: Relaxed met hoofdletter R. Er was de mogelijkheid tot het bestellen van cocktails en er waren zelfs oesters te verkrijgen!
De oesters waren om van te watertanden.
De muziek paste behoorlijk goed bij de sfeer die getracht werd uit te stralen. Over het algemeen flinke funky deuntjes ondersteunt met de hedendaagse beat. Jazzanova (Ger) begon met de altijd pittige taak om het feest op gang te krijgen. Dat lukte behoorlijk, ondanks het gebruikelijke rondneuzen bij het begin van een feest. Hij draaide gewoon lekker rustig en funky, niks mis mee. De MC, genaamd Jeff, probeerde ook de sfeer omhoog te krijgen, maar helaas. Hij had zijn dag niet, gelukkig vond hij zichzelf wel helemaal hip.
Waterpijp is hip. Tjek de schoenen!
Hij was te aanwezig en riep bovendien ook nog steeds hetzelfde. Zijn geografische kennis beperkte zich tot Utrecht en Aruba in het huis, we varen, we varen. Één keer was leuk, maar niet elke 5 minuten alsof we op een tienerdisco waren of bij de botsauto’s op de kermis stonden. Wees dan origineel en zeg dat Utrecht op de boot is, dit was gewoon erg jammer. Al helemaal omdat hij dat de gehele avond bleef doen en zelfs even de microfoon liet rondzingen en naar horen zeggen zelfs aan de volumeknoppen zat. Was dat een boze blik van Ian Pooley?
Onze grote vriend MC Jeff, rechts op de foto.