Boek: Pieter Geenen - De vooruitgang

Arjan (Yosh)
Naar eigen zeggen wilde Pieter Geenen nooit een toekomst als striptekenaar. Met 47 jaar is hij ook zeker een laatbloeier te noemen. "Ik ken ze wel hoor, de stripfanaten die van kinds af aan al striptekenaar wilden worden en op hun zestiende met hun tekenmap bij bladen langsgingen. Zo was ik niet. Ik las wel strips als kind, Kuifje, Asterix, Guust en Pep. Maar dat was het dan ook wel. Ik tekende nooit strips. Wel zat ik altijd in een kladblok of in de kantlijn van mijn schoolschriften mannetjes te tekenen, gewoon zo maar. Dat heb ik altijd gedaan, zonder enige ambitie. "

De verrassing was voor zijn ouders groot toen hij vertelde een studie te willen volgen aan de kunstacademie. Nog groter was de verrassing toen hij daadwerkelijk werd aangenomen. "Op de academie kwam ik mensen tegen die striptekenaar wilden worden. Ik wilde dat niet. Wel evolueerden mijn losse tekeningetjes gaandeweg tot mannetjes met tekst. Mijn tekeningetjes kwamen wat tot leven en ik begon grapjes te illustreren. Als ik indruk wilde maken op een meisje of een vriend wilde bedanken bij wie ik was blijven logeren, tekende ik iets voor haar of hem. Gewoon wat plaatjes, drie of vier. 'Leuk', zeiden zij dan, 'moet je vaker doen'."

Na zijn studie in ’s-Hertogenbosch verdiende hij zijn brood als freelance illustrator voor onder andere Vrij Nederland, de VPRO, Algemeen Dagblad en Trouw. Vanaf 1994 breidde hij zijn werkzaamheden uit tot het tekenen van strips. Hoewel dit aanvankelijk alleen in opdracht gebeurde, begon hij later ook zijn eigen plannen te ontwikkelen, met als gevolg ‘Het dagboek van Anton Dingeman’, een strip over het leven van een gewone man in het Nederland van nu. De strip is sinds april 2001 elke maandag te vinden in Trouw. "Mij wordt vaak gevraagd in hoeverre ikzelf Anton Dingeman ben. Toen ik hem schiep, heb ik hem naar mijn evenbeeld geschapen. Hij heeft ook een brilletje en een wijkende haargrens. Maar zijn wereld is niet de mijne: zijn vrouw lijkt niet op die van mij, hij heeft geen kinderen en ik ben geen ambtenaar. Het is dus zeker geen autobiografische strip. Soms gaat het wel over dingen die uit mijn leven komen. Maar mijn leven is slechts een van de vele bronnen. Ik gebruik alles wat ik lees, hoor of meemaak."