CD: Illdisposed - 1-800 Vindication
Als je als band bij Roadrunner terecht komt loop je wel snel het gevaar in het Nu Metalverdomhoekje terecht te komen, maar Illdisposed heeft geen concessies gedaan in hun sound ten opzichte van hun vorige plaat, 'Kokaiinum'. De band is dus niet teruggegaan naar hun roots, maar hebben hun melodieuzere kant verder uit weten te diepen.
Het geluid van '1-800 Vindication' valt het best te vergelijken met oud werk van Soilwork en In Flames. Met name de melodieuze stukken vallen erg op in de soundscape van Illdisposed. Om het geluid van Illdisposed commercieel te noemen gaat wel erg ver, maar het geheel is in ieder geval wel een stuk toegankelijker geworden. Zelfs brulkikker Bo Summer laat horen dat hij met cleane zang ook prima uit de voeten kan.
Bo zingt inderdaad behoorlijke stukken clean, maar niet in het patroon dat veel bands volgen. Niet elk refrein is cleane zang en niet elk couplet wordt gegrunt. En dat is iets dat het luisteren naar '1-800 Vindication' een voor mij erg prettige luisterervaring maakt. Ondanks het feit dat Bo een meesterlijke grunter is en duidelijk laat horen dat de roots van Illdisposed bij de Death Metal liggen is de afwisseling die het geluid daardoor krijgt een verademing.
Daar komt ook nog eens bij dat de loodzware riffs worden afgewisseld met luchtige solo's, zodat het geheel niet als een blok beton op je maag blijft liggen. Door het gebruik van de synths, die steeds meer een bepalende factor in het geluid van Illdisposed zijn geworden, klinkt de band bij vlagen zelfs als Children Of Bodom, zoals in het nummer 'You Against The World'. Vooral door het krijsen van Bo krijg je dat gevoel.
Dat krijsen zou eigenlijk wat beter bij dit album hebben gepast dan de lage grunts, omdat het een stuk luchtiger album is geworden. Maar daar staan dan weer nummers tegenover als 'Dark' en 'The Final Step', waarin de band je bij de lurven beetpakt, je murw slaat en je vervolgens versuft achterlaat. Dat geweld is ook te danken aan het knalwerk van drummer Thomas Jensen.
Zoals het een ware Roadrunnerproductie betaamt is er op de mix niets aan te merken. Alle instrumenten staan goed in de mix en zijn nergens overheersend en Bo komt er goed overheen; iets dat best uniek te noemen in Death Metalalbums, die vaak grossieren in wanproducties. Maar als er iets is dat je '1-800 Vindication' niet kunt noemen is dat het laatste wel.
Met '1-800 Vindication' heeft Illdisposed zichzelf nog iets meer weten te perfectioneren, iets dat ongetwijfeld komt door de steun van een groter platenlabel. Door hun achtste studioplaat kan de band zich dan ook plaatsen tussen de betere melodieuze Death Metalbands, een genre dat nog steeds blijft boeien.