DVD: Dream Theater - Images And Words: Live In Tokyo/5 Years
Images And Words: Live In Tokyo
Het optreden dat op deze disk staat werd, zoals eerder vermeld, opgenomen tijdens de 'Music In Progress'-tour, toen de band nog niet zo supergroot was als nu. Dat is vooral te zien aan de entourage van de zaal. Het is allemaal nog erg kaal en dat maakt het optreden er niet spannender op. Maar de kracht van een optreden van Dream Theater is niet de aankleding, maar de band zelf. Die kunnen als geen ander hun instrumenten tot het uiterste pushen. De solo's zijn niet van de lucht, met name de lange drumsolo halverwege het optreden is een genot om naar te kijken. Het is fijn om de band eens gewoon een keer te zien spelen, iets dat nu een stuk moeilijker is omdat de zalen waar ze nu in spelen een stuk groter zijn.
Jammer genoeg wordt het optreden regelmatig onderbroken door, in mijn ogen, nutteloze shots vanuit de studio en interviews. Wat helemaal vreemd is, is dat het optreden na één nummer wordt onderbroken door de videoclip van 'Pull Me Under'. Hierdoor gaat toch een groot gedeelte van het 'live-gevoel' verloren. Als ze nu gewoon het optreden achter elkaar hadden gezet en de videoclips en interviews als extra hadden aangeboden was het een veel beter geheel geweest.
5 Years In A Livetime
Qua coherentie is '5 Years In A Livetime' zo mogelijk nog slechter. Alhoewel de livebeelden die bij elkaar horen wel degelijk bij elkaar staan komt het toch over alsof het materiaal op '5 Years In A Livetime' gewoon op de DVD gezet is om de disk te vullen. Dat neemt niet weg dat bijvoorbeeld het 'Unplugged' optreden dat de band in 1998 in Rotterdam gaf een genot is om naar te kijken. Het is een hele prestatie om de bombastische muziek die Dream Theater normaliter maakt zo te minimaliseren zonder de kracht ervan verloren te laten gaan.
Wat mij echter verbaast is dat zo'n perfectionistische band het geflikt heeft om videobeelden te gebruiken die van een dermate erbarmelijke kwaliteit zijn dat deze totaal niet thuishoren op een DVD. Het materiaal dat gebruikt is voor de studiobeelden van de sessies voor 'Awake' en 'Falling Into Infinity' is te duidelijk van een video afkomstig. De kwaliteit van de muzikanten maakt het wel voor een groot gedeelte wel weer goed, maar ik zou me als fan toch een beetje bekocht voelen.