CD: Fear Factory - Archetype
Deze veranderingen lijken de band goed te doen. Het openingsnummer “Slave Labor” is snel, agressief en melodieus. De zuivere zang van Burton over de snelle riffs, afgewisseld met goede grunts leveren een verbluffend resultaat op. Het bass-spel doet denken aan Metallica in grootse tijden. “Cyberwaste” begint wat ruiger, iets wat het samenspel tussen Herrera en Stroud ten goede komt; alsof ze al jaren met elkaar samenspelen. Deze track bestaat voornamelijk uit grunts, dus het volume moet goed open staan.
“Act Of God” is één van mijn favorieten van deze cd. Wederom is het samenspel tussen bass en drum voortreffelijk, maar deze keer past het gitaarspel van Christian Olde Wolbers er fantastisch bij. Het refrein verdient speciale aandacht, dat zit werkelijk fantastisch in elkaar. “Drones” valt op vanwege de sinistere achtergrond geluiden. Heel zacht hoor je de keyboards onder de loodzware riffs doorkomen, waardoor het geheel een stuk duisterder klinkt. Wederom valt het sterke refrein op; ondanks de zware gitaren is het zeer melodieus en ik betrapte me er zelfs op dat ik dit refrein mee ging neuriën.
“Archetype” is de titeltrack van het album. Degelijk en melodieus, maar minder spetterend dan de vorige nummers. Gelukkig is “Corporate Cloning” weer een ouderwets goed nummer. De opbouw doet erg veel aan Black Sabbath denken, korte riffs met een zang die zich daaraan aanpast. De variatie in dit nummer is verfrissend; hard en zacht wisselen elkaar goed af.
“Bite The Hand That Bleeds” is een stuk rustiger, nauwelijks grunts, maar de zang van Burton maakt alles goed. Een rustpuntje op het juiste moment dus. “Undercurrent” is qua zang mijn favoriet op het album. Burton laat horen tot de besten van zijn genre te horen. Ruige grunts en zuivere zang wisselen elkaar steeds af. “Default Judgement” is gewoon een goed nummer, zowel muzikaal als qua zang.
“Bonescraper” heeft qua gitaarspel veel weg van de oude Metellica albums; strak en snel. “Human Shields” is een iets rustiger nummer, een duidelijke aanklacht tegen de oorlog. “Ascension” is een buitenbeentje op dit album. Als dit nummer op een Mike Oldfield album verschenen had ik het ook geloofd. In dit nummer komt nauwelijks een gitaar voor, maar gek genoeg past het wel op het album. “School” is een cover van het nummer van Nirvana, verschenen op het album Bleach. De cover is degelijk, maar voor mij persoonlijk is dit het minste nummer van de gehele cd.