CD Review: Ill Niño - Confession

André (Dr.E)
Het verhaal van Ill Niño begint eind jaren '90, als Dave Chavarri (ex-Pro-Pain ) besluit de band 'El Nino' op te richten: een metalband met enkele Zuid-Amerikaanse invloeden. Mede door de ondersteuning van de lokale radio gaat het al snel de goede kant op met deze band uit New Jersey. Ill Niño speelt bijvoorbeeld in voorprogramma's van Fear Factory en Hatebreed.

Een omslagpunt in de geschiedenis van Ill Niño is zonder twijfel het moment dat Chavarri in aanraking komt met de band Soulfly. Hoewel de muzikale richting van 'El Nino' nog niet helemaal vast staat, krijgt Chavarri na het horen van de muziek van Soulfly opeens een heel ander beeld van de toekomst van 'El Nino'. Samen met zijn vrienden Cristian Machado en Marc Rizzo besluit hij het geluid van 'El Nino' geheel te veranderen om de muziek meer in de style van Soulfly te laten klinken. Vanwege deze muzikale omslag wordt ook de naam van de band veranderd: 'El Nino' gaat voortaan door het leven als Ill Niño.

Al snel valt op dat de muziek van Ill Niño wat muzikaler klinkt dan die van Chavarris vorige band 'El Nino'. Chavarri meent dat er daarom een nieuwe zanger moet worden gekozen. Hij gaat daarom zelf drummen en Machado neemt de taak van leadzanger over. De band wordt vervolgens gecompleteerd met de gitarist Jardel Paisante, bassist Lazaro Pina en percussionist Roger Vasquez.

Het vernieuwde Ill Niño blijft niet onopgemerkt. In 2000 speelt de band bijvoorbeeld shows met de 'metalgrootheden' Soulfly en Kittie. Niet lang daarna wordt er natuurlijk gedacht over een eerste album en die komt er dan ook al gauw. De band tekent een contract bij CIA Recordings en maakt haar debuutplaat 'Ill Niño'. Hoewel er slechts zeven nummers op de cd staan, geeft de band duidelijk haar visitekaartje af.

Dit virtuele visitekaartje komt onder meer terecht op het bureau van Roadrunner Records. Deze platenmaatschappij weet niet hoe snel ze Ill Niño moeten laten tekenen, want nog geen jaar later ligt het tweede album van de band al in de platenwinkels. 'Revolution Revolucion' blijkt de definitieve doorbraak van de band tot de gevestigde 'metalorde' te zijn. Een optreden op Ozzfest 2002 bevestigt dat nog maar eens.

Begin 2003 begint Ill Niño alweer te denken aan een nieuwe studioplaat. Het denken slaat al snel over in het schrijven van nieuwe nummers en in april van dit jaar duikt de band samen met producer Bob Marlette (Saliva, Black Sabbath) de studio in.

Tijdens de pre-productie van het derde album krijgt de band een kleine tegenslag te verwerken. Percussionist Roger Vasquez en gitarist Marc Rizzo verlaten de band, maar zij worden al spoedig vervangen door respectievelijk Danny Couto en Arhue Luster (ex-Machine Head). Ill Niño is klaar voor 'Confession'.