CD Review: Flipo Mancini - Distorted Love Songs
Geheel in traditie is 32 Minuten en 6 tellen en 9 nummertjes is dan ook alle tijd die nodig is om duidelijk te maken dat Flipo Mancini niet van vullertjes houdt. 'How about make some music' wordt hees gebruld in 'Say no go', en dan wel op z'n roots-bloody-roots-Sepultura's.
Omdat er niet teveel poeha in gestopt is, is het geluid lekker dynamisch en droog. Zodat het geknor van de bas, het gepiep, gekrijs en gefluit van de zang/gitaar en de stuwende omlijsting van de drums mooi transparant in de groefjes geperst lijken (ik vind het wel een romantisch idee dat de tracks op een cd ook in groefjes gebeiteld worden, maar heb werkelijk geen idee of dat zo is). Het is een korte cd, maar langer zou juist de aandacht afleiden van de sterke punten: compact, transparant, rammelend, beukend en boven alles intens. Het past wel zo.
Gitaarnoise extraordinaire. Twee duimen omhoog. Of zijn middelvingers toepasselijker? How about make some music? Go ahead punk, make my day!
1. Song eleven
2. Blame
3. Say no go
4. No such thing
5. I'm allright
6. Razor sharp
7. Tension starts
8. Private property
9. Empty shop