CD Review: David Bowie - Heathen
David Bowie, geboren als David Robert Jones, staat synoniem voor glam-rock (Ziggy Stardust) maar liet zich ook verleiden tot heerlijke gladde pop, electro en drum 'n bass.
De nieuwe CD 'Heathen' is dan ook meer een 'back to the roots'-werk. Oude samenwerkingsverbanden met Tony Visconti en Carlos Alomar werden weer aangegaan en all-time faves van hen aangepakt en voorzien van Bowie-slagroom. Zo werd Neil Young's klassieker "I've Been Waiting For You" en the Pixies' "Cactus" bewerkt en opgenomen samen met 10 gloednieuwe tracks die in de zelfde lijn liggen. Negen nummers zijn van de hand van Bowie en kompanen.
De 12 tracks zijn donkergekleurd en klinken stuk voor stuk melancholisch en dramatisch. Danceritmes en flagrante drumloopjes her en der breken even uit die sfeer.
Zo nu en dan heb ik het gevoel naar 'Heroes' te luisteren. Vooral "Slip Away" kon makkelijk op die tijdloze historische plaat staan."Slow Burn" wordt opgevuld door de prestaties van gastgitarist Pete Townshend (what ever happened to him?). Niet het vuile ruige gitaarwerk wat we kennen van The Who maar subtiele scherpe accoordjes die snerpend tussen de bassen heen prijken. Andere gastmuzikanten zijn Dave Grohl van the Foo Fighters en Matt Chamberlain (werkte met Fiona Apple, Garbage, etc).
Hilarisch is wel dat Bowie een nummer uit 1969 geschreven door The Legendary Stardust Cowboy 'I Took A Trip on A Gemini Starship' opnam. Het nummer past niet echt in het geheel, maar zal vast zijn ode zijn aan die man omdat hij aan hem zijn Ziggy Stardust-imago ontleende."Everyone Say's Hi", "Afraid" en "I Would be Your Slave" zijn mijn persoonlijke favorieten met de lyrics die we gewend zijn van David. Slim, subtiel, kinky...
De eerste oplage van Heathen verschijnt in een gelimiteerd digi-pack en bevat een bonus-CD met een Moby-remix van Sunday, de Air-remix van A Better Future en de nummers Conversation Piece (van het nooit verschenen album Toy) en Panic In Detroit (een nieuwe versie uit 1979). Dus wie snel is, heeft 'm. Mijn review-CD was jammer genoeg een enkelvoudig exemplaar.
Conclusie:
'Heathen' is nu niet echt een CD waar iedereen op zit te wachten, maar de Bowiefans zijn zeker heel erg opgelucht en blij. Geen commerciële uitstapjes zoals ooit "Let's Dance" maar lekker Bowie-soul. Deze sterke CD is zijn beste van de afgelopen 10 jaar. Tin Machine vond ik ook heel erg goed maar dat project flopte jammer genoeg. Ik kijk uit naar de zomerfestivals met Bowie (BeachPop België als ik me niet vergis)
Score: 8
Tracks: |