Game review: Dungeon Siege
Chris Taylor zegt sommigen onder jullie misschien wel iets. Chris was het genie achter Total Annihilation, misschien wel de beste RTS ooit gemaakt. Nu is natuurlijk de vraag of iemand die zo'n briljant strategie spel kan maken wel thuis hoort in de Role Playing games.
Na een paar uurtjes Dungeon Siege zal je al snel opvallen dat de strategie roots van Chris Taylor een flinke invloed op de ontwikkeling van deze hack 'n slash RPG gehad hebben.
Het mag dus duidelijk zijn dat het hier puur om een hack 'n slash RPG gaat, verwacht dus geen ingewikkelde quests en verhaallijnen zoals in bijvoorbeeld Baldur's Gate.Dungeon Siege lijkt veel meer op een spel als Diablo, maar dan in glorieus 3D, en met meerdere karakters tegelijk in je party.
Eén bijzonder element van het spel is dat de Dungeon Siege wereld géén laadtijden kent. Dus niet de welbekende gerenderde plaatjes van een kasteel met een laadbalkje eronder. Geen tekening van een landkaart die langzaam getekend wordt. Niets van dat alles. De wereld van Dungeon Siege wordt stukje bij beetje geladen tijdens het spelen en alles gebieden lopen vrijwel naadloos in elkaar over.
Een nadeel hiervan is wel dat het een vrij lineair spel oplevert. Het spel kent af en toe wel z'n zijsprongen maar toch zit de Dungeon Siege wereld vol met doodlopende eindes en wordt het al snel duidelijk dat er uiteindelijk maar één echte route te volgen valt.
Gelukkig is die ene route wel goed uitgedacht en behoorlijk gevarieerd, met veel indrukwekkende en uitdagende gebieden en vijanden.