Mario Kart World
Nintendo stond voor een haast onmogelijke opgave — hoe maak je een sequel op een van game die bijna tien jaar lang werd gepolijst en voorzien van content? Mario Kart 8 is bovendien een van de meest commercieel succesvolle games aller tijden. Het antwoord is iets waar meer franchises door de jaren heen op zijn gekomen: maak de game open wereld. Hoe pakt dit uit voor Nintendo’s grote launch-game?
Mario Kart 8 had 32 circuits toen het in 2014 uitkwam voor de Wii U. Aan het einde was het door allerlei DLC tot maar liefst 96 circuits gegroeid. Mario Kart World heeft ‘slechts’ 30 circuits, maar een directe vergelijking zou onterecht zijn. Dat komt door de structuur van de nieuwe game, die veel meer uit die 30 circuits haalt dan je voor mogelijk zou houden. Dankzij de open wereld zijn de circuits namelijk met elkaar verbonden, iets dat 202 routes mogelijk maakt.
Neem bijvoorbeeld een van mijn favoriete circuits: Dino Dino Jungle. Je kunt traditioneel drie laps doen op deze baan, maar ook een race richting een ander circuit opzetten. Dino Dino Jungle heeft vijf van die connecties en dat zorgt voor weer een compleet andere race. Ik heb met behulp hiervan mijn eigen ‘Dino Dino Cup’ verzonnen en samen met vrienden met veel plezier alle variabelen verkend. Als je je dan bedenkt dat je diezelfde routes ook vanuit de andere kunt rijden en de boel ook nog eens kunt spiegelen met behulp van mirror mode, merk je snel dat je dezelfde circuit op veel verschillende manieren kunt ervaren. Door alle opties kun je gerust stellen dat Mario Kart World uitpuilt van de content.
Het racen zelf is ook niet ongewijzigd gebleven. Het voelt net allemaal een stukje anders dan Mario Kart 8. Je moet net wat later bochten aansnijden bijvoorbeeld, maar je went wel binnen een dag aan de nieuwe rijervaring. De grootste toevoeging gaat iedereen een stuk meer tijd kosten om goed te leren gebruiken: springen. Door stil te staan en de driftknop ingedrukt te houden laad je een sprong op. Je kunt hiermee dan weer op op allerlei rails rondom de circuits springen en zelfs op muren rijden. Dit klinkt misschien als een kleinigheid, maar het verleent deze Mario Kart verrassend veel diepgang wat betreft level design.
Allereerst hebben levels meer potentiële shortcuts dan ooit. Dat is deels te danken aan de wijdere banen, maar het komt ook absoluut door die voorgenoemde sprong die allerlei verticale opties ontgrendelt. Het loont zich sowieso om in deze game een minder drukke route te nemen om de chaos van het ‘peloton’ zo veel mogelijk te vermijden. Er zijn trouwens ook gewoon rails die niet per se sneller zijn dan de gewone route, dus je moet flink experimenten om te zien waar je echt tijdwinst kunt maken. Je hoort wel vaker dat Mario Kart puur geluk is, maar je kunt dus - misschien wel meer dan ooit - flink sneller worden en je winstkansen verbeteren door de circuits goed te leren.
Complexe circuits klinkt wellicht als en afknapper voor een party-game zoals Mario Kart, maar dankzij de nieuwe free roam-modus kun je lekker op je gemak alle parcours uitvoerig verkennen. Met behulp van de nieuwe ‘rewind’-functie kun je vooral in deze modus bovendien allerlei trucjes makkelijk opnieuw uitproberen. Nintendo heeft tevens allerlei kleine activiteiten in de wereld verstopt. Je kunt speciale munten vinden, geheime panelen activeren en P-Switch uitdagingen aangaan. De eerste twee elementen dwingen je om de wereld goed te verkennen. Je merkt snel dat je veel moet ‘klimmen’ aan de hand van de spring-knop om echt overal te kunnen komen en om de collectibles te vinden.
Als je tegen een P-Switch aanrijdt activeer je een korte missie waarin je binnen een tijdslimiet iets voor elkaar moet krijgen. Je moet bijvoorbeeld specifieke muntjes verzamelen of een speciaal doel zien te bereiken. De missies zijn meestal vrij makkelijk, maar ik ben er ook genoeg tegen gekomen die lekker uitdagend bleken. Er zitten bijna 400 P-Switches in deze wereld, dus door simpelweg rond te rijden kom je er een hoop tegen.
Het enige probleem is dat je amper wordt beloond voor het voltooien van free roam-activiteiten. Je ontgrendelt enkel stickers, iets dat wel een beetje een klap is voor de motivatie. Ik had liever gezien dat je de vele kostuums in de game via deze modus vrijspeelt. Verwacht helaas absoluut geen spannende geheimen zoals we die ooit in Diddy Kong Racing hebben gezien.
Goed, uiteindelijk draait Mario Kart gewoon om het racen en ik moet wat dat betreft nog een paar belangrijke modi bespreken. Mario Kart met vrienden spelen is al meer dan dertig jaar een feest en dat is in World niet anders. Lokaal spelen blijft het leukst, maar je kunt nu die ervaring ook online benaderen dankzij de nieuwe sociale functies van de Switch 2. Met behulp van GameChat kun je je scherm delen en je kunt optioneel met behulp van een aangesloten camera je gezicht in het spel zetten. Het is daarmee geweldig om live reacties te zien van vrienden die keihard door items worden geraakt.
Online lobby’s tegen vreemden is andere koek. Kort gezegd: het is pure chaos — en niet op een leuke manier. Mario Kart World is van 12 naar 24 racers gegaan. Tegen CPU tegenstanders is dat niet zo’n probleem. Deels omdat ze in de praktijk conservatiever zijn met items dan echte mensen, maar ook omdat de game van tevoren bepaalt dat een hele groep van die CPU tegenstanders niet echt om de prijzen gaat meedoen. Online is dat natuurlijk allemaal anders. Door al het item-geweld wordt alle race-logica uit het raam geworpen en je komt hoe dan ook in een draaikolk van willekeurigheid terecht. Mario Kart is natuurlijk altijd al chaotisch geweest, maar Nintendo is hier over de schreef gegaan richting niets minder dan waanzin.
Als je dan toch online wilt racen raad ik vooral een gloednieuwe modus genaamd Knockout Tour aan. In deze modus rij je een gigantische race door een aaneengeschakelde route door de open wereld. Om de race voort te kunnen zetten moet je wel bij elke checkpoint niet bij de laatste vier racers zitten, want die worden onmiddellijk geëlimineerd. Knockout Tour begint ook met 24 deelnemers, maar in het laatste segment zijn daar maar vier van over die om de winst strijden. Doordat er telkens deelnemers verwijderd worden, wordt de complete chaos in deze modus grotendeels ingeperkt en bovendien zorgt de opzet telkens weer voor puntje van je stoel-momenten. Knockout Tour is een geweldige toevoeging, een dergelijke eliminatie-modus past simpelweg erg goed bij de gameplay van deze serie.
Het is ten slotte zeker de moeite waard om te vermelden dat de productiewaardes van Mario Kart World zoals verwacht bijzonder hoog zijn. De meeste circuits zijn spectaculair om naar te kijken en de kleurrijke omgevingen spatten sowieso van het scherm af. Daarbij bevat de game een soundtrack met naar verluidt meer dan tweehonderd nummers, inclusief leuke remixes van klassieke Mario-tracks. Het is ook bijzonder leuk dat ze tig haast willekeurige personages uit het Mario-universum speelbaar hebben gemaakt. Mijn persoonlijke favoriet is de dolfijn.
Conclusie
Mario Kart World is geen wereldschokkende evolutie op de serie geworden. Het is grotendeels de vertrouwde Mario Kart waar we van houden, maar dankzij de open wereld en de spring-mechanieken heeft de formule een nieuwe interpretatie gekregen die vers voelt — zeker na meer dan tien jaar Mario Kart 8! De online-modus is dit keer wel echt te chaotisch voor mij en Nintendo had ook meer kunnen doen om free roam interessanter te maken. Mario Kart is eerlijk gezegd voor mij sowieso niet de droom launch-game, maar tegelijk weet ik nu al dat ik deze game net als zijn voorganger jarenlang ga spelen.
Exclusief voor Nintendo Switch 2.
