Thunderbolts*: vernieuwing in het Marvel-universum
Met Thunderbolts* legt het MCU meer nadruk op karakter en minder op actie, in een avontuur waarin, op bijna klassieke wijze, een groep figuren een team vormt om, op minder klassieke wijze, samen een gevaar te bestrijden.
Vorig jaar bracht Marvel Studios maar één titel uit in de bioscopen; Deadpool & Wolverine. Dit fanfestijn was een succes en werd (althans, bij de doelgroep) overwegend positief ontvangen. Dit jaar keert de studio terug naar het ritme van drie films per jaar (om volgend jaar weer te zakken naar twee, overigens) en zijn er dus drie kansen op succes, maar ook drie kansen op falen. Eén van de kansen (op falen, helaas) is al gegrepen: Captain America: Brave New World was een nutteloze teleurstelling, omdat niets in het verhaal ertoe deed, de actie nauwelijks vernieuwend was en een topacteur als Harrison Ford werd verspild door hem een rol met te weinig diepgang te geven.
Gelukkig zijn de verwachtingen voor de derde film dit jaar overwegend positief. Of The Fantastic Four: First Steps inderdaad het Marvel-event van het jaar wordt zien we eind juli. Eerst mogen we ons vanaf deze week vermaken met een ander heldenteam: de Thunderbolts.
Aan die benaming schort wel het één en ander: het zijn geen helden, ze zijn geen team en dus heten ze ook helemaal niet de Thunderbolts. Aan al die factoren verandert gelukkig iets tijdens het verloop van Thunderbolts*, een verrassend karaktergedreven actiefilm die een aantal personages uit eerdere films om schijnbaar onduidelijke redenen bijeen brengt zodat ze uiteindelijk een clubje kunnen vormen.
Centrale spil in de vorming van het team is Valentina Allegra de Fontaine, sinds 2021 in het Marvel Cinematic Universe gespeeld door Julia Louis-Dreyfus. Niet dat zij, bij aanvang van dit verhaal, de intentie had om een team samen te stellen, overigens. Integendeel; de CIA-directeur staat onder druk van het Amerikaanse congres en gebruikt een aantal contacten die zij heeft, waaronder de uiteindelijke Thunderbolts, om in het geheim belastend materiaal op te ruimen. Na die opruiming wilde 'Val' ook korte metten maken met Yelena Belova/Black Widow, John Walker/US Agent, Antonia Dreykov/Taskmaster en Ava Starr/Ghost, maar zij verenigen zich en besluiten samen met Alexei Shostakov/Red Guardian en James 'Bucky' Barnes/Winter Soldier om ene Bob te redden van Vals plannen.
Gebroken personages bijeen brengen om samen iets goeds te doen is op zichzelf geen originele formule en de personages zijn ook stuk voor stuk al geïntroduceerd in eerdere films, dus die zijn ook niet nieuw. Maar wat Thunderbolts* hier voor een groot deel doet is personages die tot nog toe onderontwikkeld waren verder verdiepen en het blijkt dat het verhaal, zowel in het globale verloop als de uiteindelijke afronding, meer leunt op deze ontwikkeling dan op vergezochte superheldenconflicten en -actie, en dat is een pluspunt. Het is alleen wel jammer dat niet alle teamleden even veel schermtijd krijgen en in een enkel geval is een korte scène de enige toevoeging die kijkers krijgen na een ook al onderbelichte rol voor dit personage in een eerdere MCU-film.
Maar de personages die wél voldoende belicht worden groeien daardoor ook in hun karakterisering, een belangrijke stap in de verdere ontwikkeling binnen het MCU (veel castleden van Thunderbolts* waren al aangekondigd voor het volgend jaar te verschijnen Avengers: Doomsday), maar vooral in dit hoofdstuk. Yelena en Alexei hebben een familieband, Yelena werkte voor Valentina, net als John Walker, die weer een geschiedenis heeft met Bucky, en zo zijn er losse lijntjes tussen diverse personages, die elkaar hier beter leren kennen, en inderdaad dat team vormen.
Het mooie is dat dit team er uiteindelijk niet eentje is dat, zoals in eerdere Marvelfilms of in concurrerende titels als Justice League, samen moet vechten tegen een centrale slechterik. Niet op de klassieke manier, althans. Thunderbolts* durft iets te zeggen over hoe mensen elkaar nodig hebben in moeilijke tijden, en die tijden kunnen zowel persoonlijk als maatschappelijk zijn. Eén van de personages blijkt gebukt te gaan onder perioden van depressie en waar dit team, tegen wil en dank, in uitblinkt, is in de realisatie dat je een ander soms gewoon moeten laten zien dat je er voor ze bent. Dat je er samen wel uitkomt. Het script van Eric Pearson (ook medeverantwoordelijk voor de komende Fantastic Four-film) en Joanna Calo (The Bear) omzeilt daarmee de Marvel-val, dat gegeven waarin in de finale alles moet wijken voor een overdreven gevecht waarin actie de boventoon voert.
Thunderbolts* weet interesse te wekken voor onderbelichte MCU-personages en beloont deze interesse met een verdere verdieping. Mede daarvoor wordt het verhaal nergens saai en voelt de aanwezige humor als een organisch onderdeel van de vertelling. Je voelt je als kijker verbonden met de (anti)helden en dat maakt het uiteindelijk een geslaagd en relevant hoofdstuk in de aanloop naar de volgende Avengers-films.
