Call of Duty: Black Ops 6

Elk jaar komt er weer een nieuw deel van Call of Duty uit en dit keer is de eer aan de Black Ops-series om ons weer een jaar lang te vermaken. Maar alles wat verleden jaar mis was met Call of Duty: Modern Warfare III, wordt nu in één klap goed gemaakt met Black Ops 6. 

Voordat ik dit schreef keek ik nog naar de statistieken van de achievement welke je krijgt als je de Campaign uitspeelt en die was verbazingwekkend. Minder dan tien procent op de Xbox heeft de single player tot een goed einde gebracht. Dat is raar, want op een paar gekke beslissingen na is het verhaal, de gameplay en speelervaring misschien het beste sinds tijden. Ik kreeg voor het eerst weer het gevoel dat ik een goede first person single player shooter aan het spelen was en kreeg flashbacks van de gouden tijden, zoals No OneLivesForever, Bioshock, System Shock II, Solder of Fortune en Quake II. 

Het verhaal heeft zo'n beetje alles waarom een film zoals Mission Impossible goed is: je moet de wereld redden (en dit keer is er gelukkig geen bom, soort van), je speelt met meerdere personages die naarmate je verder komt in het verhaal uitgediept worden, je reist de wereld over waardoor je altijd wel wat nieuws te zien hebt en er zijn genoeg rustige stukken om de drukke stukken te compenseren. Als kers op de taart is natuurlijk iedereen tegen je en ben je aangewezen op jezelf en je team om de wereld te behoeden voor het aankomende kwaad. 

Black Ops 6 speelt zich af tijdens de Golfoorlog in de jaren ‘80 en ‘90 en de setting is subliem om dat oldskool feeling te krijgen. Gangsters op bootjes, grote casino's die je moet beroven, feestjes met Bill Clinton en op bezoek bij Saddam Hoessein, het heeft het allemaal. Hoewel de eerste hoofdstukken wel erg snel voorbij zijn zonder dat ik door had wat er nou allemaal gebeurd was, klopt het allemaal wel zodra je de aftiteling over het beeld ziet rollen. De singleplayer van Call of Duty: Modern Warfare III was helemaal geënt op het feit om je naar Warzone te duwen, daar is Black Ops 6 niet helemaal van verlost. Ook nu zit er weer een map in waarbij je in een zandbak een checklist moet afwerken voordat je verder mag, maar dat mag de pret niet drukken. 

Want er zitten ook missies bij waarbij je gerust een half uur tot een uur mee bezig kan zijn, afhankelijk van je speelstijl. In sommige hoofdstukken word je vrijgelaten hoe je die wilt aanvliegen, en bij andere krijg je weer ouderwets een puntje op je scherm te zien waar je naar toe moet lopen. Hoe dat gedaan is, is op de meeste momenten juist heel cool, met snelle afwisselingen tussen de hoofdrolspelers bijvoorbeeld. Die transities gaan zo freakin smooth, dat ik niet snap dat ze dat niet eerder gedaan hebben. Ik heb voor het eerst in jaren gehad dat ik niet alleen maar zinloos van alles aan het opblazen was en honderden mensen kapot heb geschoten voor niets, maar dat ik echt ergens naar toe aan het werken was en dat ik meer wilde weten wat het verhaal mij zou brengen.  

Voor diegenen die de Open Beta gespeeld hebben van Black Ops 6 zal het niet iets nieuws zijn, maar de grootste toevoeging dit jaar zijn de ‘omnimovement' bewegingen die je kunt doen. Dat wil zeggen, je kunt alle kanten op rennen, springen en duiken. Dus van voor, naar achter, van links naar rechts zonder snelheid te verliezen. Dit zorgt ervoor dat je dus extra onvoorspelbaar bent voor je tegenstander. Voor iedereen die vaak Warzone speelt zal dit behoorlijk wennen zijn, maar het voelt best lekker om dit te kunnen doen. Het voegt best een nieuwe laag van tactiek toe. Je kunt nu bijvoorbeeld weer ouderwets aan bijvoorbeeld circle strafing doen zonder verlies van snelheid. Gouden Quake tijden herleven, zullen we maar zeggen. Het voelt daardoor een stuk sneller aan, zonder dat de snelheid met 150% verhoogd is. Dat wordt weer wennen als ik straks weer terugga naar Warzone.  

Een klein probleem speelt zich echter af in de hoeveelheid aan maps. Niet dat er te weinig zijn, maar je merkt dat sommige echt bedoeld zijn voor twee versus twee, maar wel in de roulatie opgenomen zijn van zes versus zes. Maps zoals Pit en Warhead zijn prima te spelen met een klein spelers aantal, maar met twaalf man is het niet te doen. Maar goed, dit is iets wat ze makkelijk eruit kunnen patchen.  

De meeste maps zijn bedacht met het gebruik van de omnimovement. Kleine doorgangen met allerlei obstakels om achter te kruipen, maar ook lange stukken om heerlijk doorheen te snipen. De traditionele drie-laan maps zijn er genoeg, en soms met een beetje een kromming. Over het algemeen zijn ze redelijk gebalanceerd. Waar Black Ops 6 wel de bal laat vallen, voelt het dat het levelen van wapens zo langzaam gaat. Terwijl ik bijna prestige was, had ik pas twee wapens full rank. En omdat je niet meer de mogelijkheid hebt om attachements van wapen A op wapen B te zetten, voelt dit dan weer ouderwets aan, terwijl ik juist het ouderwetse zo lekker vind. Verder zitten alle modi van de oude multiplayer ook hier weer in, en geen nieuwe.  

Ook de Zombie-Fans kunnen weer aan de slag met twee main maps die op zichzelf staan. En zowaar, er zijn aanpassingen geweest waardoor het fijner speelt. Zo kun je bijvoorbeeld nieuwe gebieden voor de helft betalen, zodat een teammaat de andere helft betaalt. Dan ben je niet meteen blut. Speel je in je eentje, dan kun je voortaan ook een savegame maken waardoor je niet helemaal opnieuw hoeft te beginnen als je doodgaat. Er zitten weer genoeg Easter Eggs in om je mee te vermaken en binnenkort komt er ook een uitleg tijdens de game wat je nou precies moet doen in plaats van ellenlange YouTube filmpjes te moeten kijken. 

Al met al is Call of Duty Black Ops 6 een waardige toevoeging geworden in een toch wel lange serie. Ik hoop dat Activison en Microsoft ervan geleerd hebben dat ergens je tijd voor nemen best zijn vruchten af kan werpen. Dit is misschien wel een van de leukste delen sinds tijden!