Shadow of the Ninja - Reborn

Shadow of the Ninja is geen al te bekende NES-klassieker die door Tengo Project terug tot leven is gebracht. Sommige gamers denken dat dit soort spellen compleet gedateerd zijn, maar deze remake bewijst nog maar eens dat goede gameplay ook meer dan dertig jaar later prima stand kan houden.

Tengo Project is een studio die gevormd is door voormalige Natsume-ontwikkelaars en die al sinds 2016 klassiekers van remakes voorziet. Ze waren eerder bijvoorbeeld verantwoordelijk voor Wild Guns Reloaded en Rocky & Rocky Reshrined (lees mijn review van laatstgenoemde hier). Shadow of the Ninja - Reborn is net als hun voorgaande games veel meer dan slechts een remake. De game maakt gebruik van veel elementen van originele game, maar introduceert ook volledige nieuwe levels en andere verse content.

Shadow of the Ninja speelt zich af in de dystopische toekomst van 2029. Het is inmiddels een soort cyberpunk wereld geworden waar het pure chaos is. Een dictator heeft de macht over deze wereld en hij behoudt controle met behulp van allerlei monsterlijke machines en dodelijke demonen. Het is aan twee ninja’s, Hayate en Kaede, om de wereld te redden. Dit verhaal wordt overigens alleen verteld aan de hand van een filmpje dat gaat draaien als je even niets aanraakt op het beginscherm. Net zoals veel NES-games wordt het amper aanwezige verhaal eigenlijk enkel gebruikt om een coole setting te rechtvaardigen.

Shadow of the Ninja is side-scrolling actie-game waarin je traditioneel van links naar rechts gaat en aan het einde van elk pittig level tref je een eveneens lastige baas. Tussendoor moet je zoals gebruikelijk je personage langs allerlei vijanden en hindernissen manoevreren. Niets dat we niet eerder hebben gezien dus. Toch moet ik bekennen dat ik aanvankelijk vrij veel moeite had met deze game. Omdat je als een ninja speelt had ik soepele controls en een snelle speeltempo verwacht, maar Shadow of the Ninja dwingt je om relatief langzaam en voorzichtig te spelen.

Begrijp me niet verkeerd, je hebt wel beschikking tot een aantal toffe ninja-vaardigheden. Zo kun je een tijdlang over verticale muren rennen of bijvoorbeeld een spin-move gebruiken waar je even mee kunt zweven. De traagheid zit meer in het feit dat je echt je tijd moet nemen om langs de eerder genoemde vijanden en hindernissen te komen. Dit is geen simpele arcade-game waar je als een sloopkogel door het spel gaat. Sterker nog, als je niet voorzichtig speelt is je levensmeter binnen een mum van tijd leeg.

De eerste playthrough (de game is maar zo’n drie uurtjes lang) van Shadow of the Ninja is dus behoorlijk moeilijk. Ik ben zelf tig keer dood gegaan en het lange Game Over-scherm werd eerlijk gezegd een beetje frustrerend. In mijn tweede playthrough ben ik vervolgens maar één keer doodgegaan. Dit grote verschil komt niet alleen door het feit dat ik meer ervaren was, maar ook doordat de moeilijkheid van Shadow of the Ninja net als Pocky & Rocky grotendeels afhankelijk is van je kennis van de mechanieken.

Shadow of the Ninja heeft namelijk een interessant systeem waar je heel veel voordeel uit kunt halen: je verzamelt tijdens een run je eigen wapenarsenaal. Hayate en Kaede (die overigens mechanisch niet van elkaar verschillen) kunnen naast kun katana en kusarigama (een lange metalen ketting met een scherp uiteinde) ook gebruikmaken van een hoop andere wapens. In levels vind je allerlei kisten waar je onder andere knuppels, pistolen, machinegeweren, bommen, shirukens en nog veel meer dodelijke spullen. Je leert dit spel pas echt spelen als je weet welke wapens effectief zijn in welke levels en tegen welke bazen. Bovendien zijn er ook geheime en zelfs onzichtbare kisten die nog sterkere strijdmiddelen of heal-items bevatten.

Het spel is dus echt ontworpen met het idee dat de speler het meerdere keren speelt om de ideale route te ontdekken. Daarnaast is er nog een hard mode, time trials per level en online leaderboards. Tevens is er een lokale co-op modus als je samen met een vriend door de game wilt gaan. Ik heb zelf Shadow of the Ninja uiteindelijk een stuk of vijf keer doorgespeeld en aan het einde van de rit had ik het gevoel dat ik heer en meester van deze game was geworden. Ik kan dit spel dus niet aanraden als jij iemand bent die zijn games, hoe kort ze ook mogen zijn, maximaal één keer doorspeelt.

Shadow of the Ninja heeft verder prachtige pixel graphics met gedetailleerde achtergronden en lekkere opzwepende rockmuziek. Het is dus absoluut een leuke game die goed in elkaar steekt, maar het is net geen topper geworden zoals Pocky & Rocky. Met name de slappe baasgevechten gooien roet in het eten. Mijns inziens mist dit spel ook een beetje spektakel of wat meer verrassingen, want uiteindelijk laat het geen sterke blijvende indruk achter.

Conclusie:
Shadow of the Ninja - Reborn is een heerlijke actie platformer die als atypisch ninja-spel stroef begint, maar met meerdere playthroughs steeds leuker wordt. Een echte topper zoals andere games van Tengu Project is het niet geworden, maar het past prima in het inmiddels indrukwekkende portfolio van deze ontwikkelaar. Zolang ze deze luxe remakes blijven maken, blijf ik ze spelen en ik adviseer jou om hetzelfde te doen.

Gespeeld op PS5, ook beschikbaar voor alle andere consoles en pc.