The Super Mario Bros Movie is een rondje gamen op het grote scherm
In een trouwe verfilming van één van de meest eenvoudige en populaire gamepersonages én de games waar hij bekend mee is geworden, wist The Super Mario Bros Movie de herinnering aan eerdere mislukte pogingen effectief uit het geheugen.
Als de filmwereld iets van de HBO-serie The Last of Us kan leren voor andere gameverfilmingen, dan is het wel dat het een goed idee kan zijn om je aan de kern van het bronmateriaal te houden. Hoe succesvol je daarin bent hangt natuurlijk van het spel af, want TLOU heeft gewoon een steengoed verhaal, zoals duidelijk te zien was in de serie. Voor een simpele platformer als Super Mario is het natuurlijk anders. Daar kan alleen een hele slimme filmmaker een diepgaand, boeiend drama van maken. Maar daar zit natuurlijk ook helemaal niemand op te wachten.
De aanpak die de makers van The Super Mario Bros Movie, die hun ervaring van Despicable Me en Teen Titans Go! meenemen, hebben toegepast is vooral: laten we gewoon het spel spelen. En dus is de film een animatie over twee broers met een loodgietersbedrijf, die op een dag door een portaal (in de vorm van een groene pijp) in een andere wereld terecht komen en het daar namens (en samen met) Princess Peach op moeten nemen tegen Bowser.
Dit centrale verhaal biedt vervolgens ruimte aan veel elementen uit de Nintendo-games: er zijn verschillende werelden, waartussen Peach en Mario kunnen reizen in de groene pijpen of over de Rainbow Road, er hangen power-ups in de lucht en allerlei bekende figuurtjes komen op diverse plaatsen voor. De missie die Mario moet volgen, gemotiveerd doordat zijn broer Luigi in gevaar is, doet denken aan het doorlopen van levels met een rondje Mario Kart erbij en Bowser als eindbaas. Veel simpeler kan het bijna niet, en dat is ook de kracht van deze verfilming; niet te moeilijk doen.
De animatiefilm is daarnaast een comedy; ja, Luigi is in gevaar en Bowser wordt in sommige scènes op een duistere wijze geportretteerd, maar de toon van het geheel is lichtvoetig, met lekker veel felle kleuren en aankleding van de bekende Mario-muziekjes en geluidjes uit de spellen. Plus overigens af en toe een bekend popliedje, wat niet altijd helemaal goed in de toon valt, maar verder ook geen kwaad kan. Mario pakt elke uitdaging met enthousiasme aan en leert gretig van de mogelijkheden die deze magische wereld hem biedt.
De makers hebben bovendien slim om Mario en Luigi's Italiaanse roots heen gewerkt; ze zijn Italiaans-Amerikaans, maar behalve in een tv-commercial voor hun bedrijf bedienen ze zich nergens van een karikaturaal, en dus mogelijk snel tot irritatie leidend, Italiaans accent. Op af en toe een 'mamma mia!' na. Overigens klinkt Mario niet eens per sé als Chris Pratt, die hem speelt, wat helpt om de held wat meer los te zien van zijn stemacteur. Dit geldt ook voor Bowser, die niet zo typisch als Jack Black klinkt als wellicht mogelijk was geweest.
The Super Mario Bros Movie is good clean fun die meteen motiveert tot het spelen van één van de Mario-spellen en je stil doet hopen dat er misschien nog een leuke vervolgfilm in de (groene) pijplijn zit.