One Piece Odyssey

One Piece draait al 25 jaar mee. In de manga zijn we ondertussen, na wat een eeuwigheid lijkt, Wano voorbij. De franchise blijft populair en dit jaar gaan we zelfs een live-action serie op Netflix zien. Naast de manga, anime, films, series zijn er natuurlijk ook games en One Piece Odyssey is de nieuwste daarin. Verrassend genoeg is het een turn-based RPG maar kan ILCA, de ontwikkelaar van de game, hiermee de intense gevechten overbrengen?

One Piece Odyssey begint met de Straw Hat-piraten die gestrand zijn op het mysterieuze eiland Waford na een mysterieuze storm. Hun schip, de Thousand Sunny, ligt vlakbij de kust, maar is kapot. Wat anders kan de crew doen dan op verkenning gaan op dit nieuwe eiland. Ze komen een vreemd meisje genaamd Lim tegen. Ze is bang voor de piraten, en met haar speciale devil fruit verwijdert ze alle kracht en speciale krachten van de bemanning. Met de hulp van haar vriend Adio, een avonturier die al jaren op het eiland woont, gaan de Straw Hats op pad om hun krachten te herwinnen, de geheimen van Waford Island te leren kennen en een manier te vinden weer van het eiland te komen. De ontnomen krachten kun je niet alleen op het eiland vinden, maar ook in de “World of Memory”, een wereld die Lim kan oproepen. Hierin beleven Luffy en de zijnen oude avonturen opnieuw, maar vaak met een twist. Het geheugen maakt ook wel eens een foutje zullen we maar zeggen.

One Piece Odyssey (Foto: Bandai Namco)

Als je totaal niet bekend met met One Piece dan gaan de verschillende verhalen in de geheugenwerelden van One Piece Odyssey te snel, want er wordt natuurlijk wel her en der wat overgeslagen. Het is dan ook een fanservice, verwacht niet dat dit je introductie naar de franchise moet zijn, zeker niet door de twists. Voor de fans is het leuk dat het juist eens net even anders gaat dan in het echte verhaal. Enige teleurstelling die ik heb: het zijn wel weer de geijkte hoofdstukken die we in zoveel games al gezien hebben. Het ‘nieuwste’ hoofdstuk dat behandeld wordt is Dressrosa. Het scheelt dat we die ondertussen kunnen dromen, waardoor de twists in deze game meteen duidelijk zijn met de welbekende gebeurtenissen rondom de schurk Doflamingo. Maar het schijnt enorm eng of moeilijk te zijn om eens verder te kijken naar de jarenlange avonturen van One Piece. Waarom geen Whole Cake Island, waarom geen Wano Country? Dressrosa is geëindigd in 2015, na 7 jaar mogen we toch wel eens een nieuwer hoofdstuk erbij verwachten.

Waarmee de makers de spijker enorm goed op kop slaan is de sfeer. Het is alsof je een film van One Piece aan het spelen bent. De interacties met en tussen de crew zijn top, de stemacteurs doen allemaal mee, en naarmate je krachten terug vindt zie je steeds meer welbekende skills van de crew in actie tijdens de gevechten. Omdat je alles vergeten bent begin je met standaard aanvallen en is een turnbased gevecht nogal saai ogend, maar dat verandert snel als je weer aanvallen als Red Hawk over je scherm ziet gaan. Gelukkig kun je deze animaties ook versnellen anders word je er na 30 uur spelen wel gaar van.

One Piece Odyssey (Foto: Bandai Namco)

Een leuke toevoeging tijdens de gevechten van One Piece Odyssey is het opsplitsen van de groep tijdens een gevecht. Het speelveld wordt soms verdeeld in twee gedeelten. Zo staat in het begin Nami verzwakt in een gebied, en zul je eerst de vijanden in je eigen gebied moeten verslaan om daar te komen en haar te helpen. Dat maakt het nog iets interessant, maar naarmate je skills toenemen kun je ook zonder problemen vijanden in het andere gebied al bestoken met aanvallen.

Het grote probleem met One Piece Odyssey is: het spel is echt veel te simpel. Of ik heb de moeilijkheidsgraad “are you insane???” gemist. In een gevecht heb je vier leden op het veld, maar je hebt meestal een volle crew ter beschikking die je kunt wisselen zonder dat het je een beurt kost. Hierdoor kun je de meest geschikte crewleden zonder zorgen op de juiste plek hebben. Het helpt ook niet dat je na een gevecht weer op volle sterkte bent, een nieuw gevecht begin je zonder lage health- of skillmeter. Het maakt de gevechten heel erg makkelijk

Er zijn ‘challenges’ die aan het begin van een gevecht kunnen verschijnen. Je kunt wel van te voren het gebied scannen om te zien of er zo’n vijand ronddwaalt. De challenges beperken zich tot “versla een sterkere vijand in zo’n gevecht voordat hij iemand neer krijgt” en als je dat lukt dan krijg je flink wat geld en xp. Op een gegeven moment skip je de andere gevechten en pik je alleen die vijanden op het eiland eruit. Je levelt zo snel dat al die kleine standaard gevechten er toch weinig toe doen.

One Piece Odyssey (Foto: Bandai Namco)

Een kleine irritatie in One Piece Odyssey dan. Cutscene 1: twee van mijn crew hebben opeens wat anders te doen. Tien stappen verder op het eiland: cutscene 2: ze zijn er weer! Het liefst nog met hele korte laadschermen van 1 seconde. Waar dan een tip in staat die je niet kunt lezen omdat het laadscherm alweer weg is. Het is geen ramp, maar vervelend is het wel.

Tijdens het verkennen van het eiland kom je verschillende obstakels tegen. Gelukkig kan elk crewlid iets unieks. Tony Tony Chopper is klein, dus kan door smalle openingen om in geheime gebieden te komen. Zoro gebruikt gewoon zijn hak(i)werk om een obstakel kapot te meppen en zo verder te gaan. Heel leuk bedacht, maar het voegt weinig toe. Dat komt omdat de crew vaak compleet is en je moet via het gamemenu wisselen van teamleider om het te activeren. Nami kan pas later schatten detecteren. Waarom niet meteen want ik heb echt weinig zin om terug naar al gedane gebieden te gaan en daar te zien of ik wat gemist heb. Dat is alleen ‘leuk’ voor platinum trophyhunters en daar behoor ik echt niet meer bij.

One Piece Odyssey zet de sfeer van de serie enorm goed neer. Ondanks dat de geijkte hoofdstukken weer voorbij komen is het verhaal voor fans toch leuke nostalgie door de plottwists in de stukken in world of memory, maar het spel heeft het ook over de ancient world. Als lore-fanaat zorgde het dat ik wilde doorspelen. De gameplay heeft wat nieuwigheidjes voor een JRPG, zoals de meerdere vechtgebieden tijdens een gevecht. Het grote probleem: het spel is gewoonweg te makkelijk. Hoe goed de sfeer van de serie ook is, hoe het verhaal ook is, het vechten wordt als snel saai omdat elke vijand met een paar aanvallen al neer is. One Piece Odyssey is dan ook een gemiste kans. Leuk voor de fans, maar te simpel om echt een topper te zijn.

Gespeeld op PlayStation 5, ook beschikbaar voor PlayStation 4, Xbox Series X|S en pc.