The Quarry

De Britse studio Supermassive Games trakteert horrorfans opnieuw op een cinematisch avontuur á la Until Dawn en de Dark Pictures-anthologie. The Quarry neemt spelers mee op een ietwat cliché maar sfeervol uitstapje, in de huid van verschillende tieners en jongvolwassenen die een lange en bizarre nacht tegemoet gaan tijdens hun zomerkamp.

Terwijl we wachten op een nieuw deel in de Dark Pictures Anthology-serie, die ongeveer tegelijk met de release van House of Ashes eind vorig jaar al werd aangekondigd, slingert Supermassive nog even een volwaardige titel de markt op die in de basis meer weg heeft van de studio's iconische PS4-horrorgame Until Dawn. The Quarry wordt dan ook gezien als diens spirituele opvolger en is een stuk meer typische 'teen slasher' dan The Dark Pictures. 

In The Quarry is het opnieuw de vraag hoeveel personen het krieken van de dag halen door of juist ondanks interacties van de speler. In de laatste nacht van een kampeeruitje in Hackett's Quarry ontdekt het gezelschap tijdens een uit de hand gelopen afscheidsfeestje dat er enkele diep begraven geheimen rondom het mysterieuze kampeerterrein schuilgaan. Met negen verschillende figuren die ieder hun typische karaktertrekjes hebben is zien te overleven tot het einde van de nacht je primaire doel, maar is er ook weer genoeg ruimte voor geklets en geroddel over typische tienerissues, en kortstondige ontdekkingstochtjes die vaak weer op typische wijze abrupt afgewisseld worden met hectische quick-time events of ingrijpende keuzes.

Zoals we gewend zijn van Supermassives eerdere werken staat ook The Quarry weer bol van de bekende gezichten. Onder andere Ariel Winter, die de meesten zullen kennen van Modern Family, bekleedt een van de rollen, maar ook iets minder bekende acteurs zoals Ted Raimi en Halston Sage zijn onderdeel van de cast. Het 'acteerwerk' en de voice acting zijn weer van hoog niveau en is het grafisch allemaal tiptop in orde. De gezichtsanimaties en onderlinge interacties zijn ontzettend verfijnd en nauwelijks te onderscheiden van film. Ook is er weer een sterke verteller aanwezig, ditmaal in de vorm van een geheimzinnige waarzegster die aan de hand van tarotkaarten de speler probeert te beïnvloeden. De vertellers hebben een belangrijke rol in de games van Supermassive, die eerder al eens vertolkt door onder andere Peter Stormare (Until Dawn) en Pip Torrens (Man of Medan).

Het is mooi om te zien hoe Supermassive er in lijkt te slagen om hun product steeds iets verder te perfectioneren, zowel op grafisch vlak als in de mate waarop "gameplay" c.q. het verhaalverloop stroomlijnd is. Waar ik me in bijvoorbeeld Man of Medan nog wel met enige regelmaat aan stoorde waren de vreemde overgangen en misplaatst ogende reacties van personen op bepaalde (ingrijpende) situaties. Hoewel ook The Quarry nog wel af en toe lijdt aan rare ongemakkelijke stiltes of merkwaardig stoïcijnse gedragingen, lijkt er een stijgende lijn aanwezig in hoe natuurlijk één en ander aanvoelt. Daarbij is het knap hoe de Britse ontwikkelaar enkele typische horrorclichés, die ik in het kader van spoiler alerts achterwege laat, toch een eigen unieke twist weten te geven. Jump-scares zijn uiteraard aanwezig, die horen ook gewoon in zo'n game, maar ze zijn er niet tot vervelens toe. Niet zelden zijn het juist de gespannen onderlinge gesprekken of donkere verstopplaatsen waar je het meest ongemakkelijk van wordt.

Een keerzijde van die kwalitatief hoogwaardige graphics is voor menigeen misschien wel het gebrek aan gameplay, hoewel je dat van tevoren kunt weten gezien Supermassives track record. In The Quarry kun je zelfs kiezen om het beetje gameplay wat er is deels of helemaal uit te schakelen, als je bijvoorbeeld geen zin hebt in gestress met QTE's of gewoon zin hebt om achterover danwel onderuit gezakt een lange film te zitten kijken. Dat doet wat mij betreft afbraak aan de essentie, namelijk proberen het verhaalverloop te beïnvloeden, hoe verneukeratief sommige keuzes ook moge zijn. Maar juist de segmenten waarin je de omgeving handmatig en op je eigen tempo verkent zijn leuk om te spelen. Rondstruinen in de prachtige omgeving om her en der wat items bij elkaar te sprokkelen en kletsen met andere kampgenoten voelt lekker ongedwongen, al is het verstandig om zelfs tijdens de ogenschijnlijk vredige momenten je handen bij de knoppen te houden.

Het is met de volle pond van 70 euro wel een erg prijzige 'cinematic horror-drama' en ik denk dat veel liefhebbers toch even een prijsverlaging afwachten. The Quarry is overigens wel een stuk langer dan de losse Dark Pictures-games; een volledige playthrough kostte me ergens tussen de 8 en 9 uur, waarbij ik weinig aandacht aan collectibles heb geschonken en ik een donkerbruin vermoeden heb dat als een bepaalde persoon wat langer had geleefd, er nog een stuk meer mogelijk was. Dat spreekt natuurlijk ook voor de herspeelbaarheid van de game, vooral als je in de co-op met vrienden kunt spelen waarbij iedereen een rol vervuld en je de controller doorgeeft. Sowieso zal je je bij veel keuzes vaak al meteen nadien afvragen of het niet toch verstandiger was geweest om een ander pad in te slaan.

Laat de lichtelijk tenenkrommende tienersetting je in ieder geval niet bij voorbaat afschrikken. Teen slashers zijn niet bepaald mijn go-to genre bij het uitkiezen van een film, maar het blijft toch wel erg vermakelijk om een dergelijk avontuur enigszins te kunnen sturen met keuzes en handelingen in-game. Daarbij is de productiewaarde top-notch en doet het niet onder van een triple-A Hollywoodproductie uit dezelfde categorie. Voor mij is het spelen van dit soort games in ieder geval een fijne en verfrissende afwisseling tussen het dagelijkse RPG- en shooter-geweld.

Overigens vond ik het einde wel wat teleurstellend, een klacht die ik ook bij sommige eerdere games had. Er zijn weliswaar een boel verschillende eindes mogelijk maar dat zit hem vooral in de individuele afloop per speler c.q. personage. Dat pochen met 'honderden eindes' doet me dan ook niet zoveel, al is het voor de sadisten onder ons wellicht wel leuk om te weten dat ieder personage tien tot twaalf verschillende doodsoorzaken kan hebben. The Quarry doet in de basis niet zoveel nieuws maar kan zich meer dan meten met de andere games uit de koker van Supermassive en weet op enkele vlakken weer wat te verfijnen. Een puike doorontwikkeling dus van een goede formule.