Gran Turismo 7

Gran Turismo werd lange tijd gezien als de koning van het racing-genre. In recente jaren is dit genre alleen een stuk meer divers geworden en tussendoor zijn er ook veel serieuze concurrenten bijgekomen. Hoe weerhoudt Gran Turismo 7, de eerste volwaardige game in de serie sinds 2013, zich in deze tijden?

Gran Turismo kwam 25 jaar geleden voor het eerst uit op de originele PlayStation. Kazunori Yamauchi, de baas over de serie, viert dit feit in GT7 met allerlei referenties naar voorgaande games. Verder is het spel zoals gebruikelijk een ode aan auto’s en motorsport. Dit keer voelt het alleen meer persoonlijk en Yamauchi’s passie voor auto’s is meer aanstekelijk dan ooit. Het is ook nog altijd een beetje pretentieus, maar je voelt dit keer echt een kloppend hart onder de kap.

Gran Turismo blijft ondertussen ook in dit deel koppig zijn eigen ding doen. Er is geen open wereld of andere nieuwe foefjes. Sterker nog, Gran Turismo 7 ontdoet zich van veel van de gekke extra modi die GT5 en GT6 hadden toegevoegd en keert terug naar de basis. Dit keer hoef je niet naar de maan voor Land Rover-missies en dat komt het spel eerlijk gezegd ten goede. Gran Turismo 7 is wel nog altijd excentriek, al uit zich dat nu vooral in de presentatie en de menu’s.

De kern van het spel zit in het Gran Turismo Café. Hier ontmoet je de goedlachse Luca (die net als alle personages in het spel enkel als pasfoto wordt weergeven). Hij geeft je menukaartjes die in principe hetzelfde zijn als missies. Het eerste menu vraagt je bijvoorbeeld om drie klassieke Japanse auto’s te verzamelen. Als je dat doet en terugkeert naar het café krijg je niet alleen geld en je volgende opdracht, maar ook een kort geschiedenislesje over de auto’s waar je net voor hebt gewerkt.

Het café krijgt verder regelmatig bezoekers die maar al te graag je een feitje of twee willen vertellen. Soms zijn zelfs de echte ingenieurs uitgenodigd om te praten over hun creaties. Persoonlijk ben ik niet eens zo gek van auto’s, maar zelfs ik kon de verhaaltjes waarderen en het is een slimme en gezellige methode om deze informatie over te brengen.

De voorgenoemde missies dienen ook als tutorials en introduceren je aan alle opties en modi in het spel. Gran Turismo 7 laat je wat dat betreft zoals wel vaker lekker onderaan beginnen. Je racet eerst in tweedehands auto’s die niet zouden misstaan in de garage van je moeder en je bouwt langzaam op naar echte racewagens en meer legendarische superauto’s.

Het spel laat je eigenlijk voor alles werken, want je moet ook de circuits stuk voor stuk ontgrendelen. De game voelt daarmee weer een beetje als een RPG, maar persoonlijk vind ik deze methode van progressie heel fijn werken.  Tussendoor verdien je ook in-game geld. Dat kun je opsparen om nieuwe bolides te kopen of even gebruiken om je huidige auto te voorzien van nieuwe onderdelen. Helaas maakt GT7 gebruik van microtransacties, want je kunt ook met echt geld virtueel geld kopen.

Uiteraard keren de ook de racecursussen terug. Hier krijg je tips van rijinstructeurs (gebaseerd op echte GT-coureurs) en dien je ook licenties te halen zodat je in nieuwe raceklassen mag spelen.  Dat is handig, want net als andere simulatie-achtige games is Gran Turismo echt een game die je moet leren spelen. Als je net als ik al een tijdje langer meeloopt kun je gelukkig vrij snel door de cursussen heen.

Het rijden zelf is beter dan ooit. Elke auto voelt weer een klein beetje anders en het is heel bevredigend om alle bochten in de circuits te leren manoevreren. Een ander groot pluspunt is dat de AI-tegenstanders eindelijk van goed niveau zijn en dat het spel een stuk minder op rubberbanding technieken (AI gaat plots sneller als het achter staat) leunt. De DualSense maakt het racen op een controller ook een stuk beter, want de haptische feedback en de adaptive triggers communiceren je rijgedrag heel goed. Natuurlijk blijft een echte racestuurtje altijd beter, maar dit keer kun je het ook prima bij de controller laten.

De graphics zijn zoals verwacht schitterend. De auto’s worden prachtig weergegeven en de beeldkwaliteit is op de PS5 zeer scherp. Bovendien kun je lekker op 60fps spelen. Je kunt ook optioneel ray tracing aanschakelen, maar ik kon in deze game amper het verschil zien. De weersomstandigheden zijn natuurlijk ook erg mooi. Regen maakt het racen niet alleen qua zichtbaarheid lastiger, met name vochtig asfalt heeft enorm veel effect op rijgedrag. Je moet veel eerder remmen in bochten en je voelt de spanning in de auto als de wielen dreigen door te slippen.

Helaas bevat Gran Turismo nog altijd zo goed als geen schademodel, je ziet hoogstens een paar deukjes. Tenminste zijn de problemen met het geluid die auto’s produceren eindelijk opgelost. Voorheen grapten fans dat de auto’s meer als stofzuigers klonken. Nu zijn er eindelijk realistische motorgeluiden en met een koptelefoon kun je ook genieten van goed 3D audio.

Conclusie:
Polyphony Digital zet met Gran Turismo 7 het racing genre niet op zijn kop. Het is een super verfijnde versie van de klassieke Gran Turismo-formule geworden. De uitgebreide singleplayer is beter dan ooit opgebouwd en zelfs zonder allerlei extra modi voelt de game zeer compleet aan. Gran Turismo is 25 jaar later misschien niet meer de alleenstaande koning, maar het is nog altijd een zeer goede racing game. Er zijn weinig franchises die zo stijlvol oud zijn geworden.

Gespeeld op PS5, ook beschikbaar voor PS4.