WarioWare: Get It Together!

WarioWare, Inc.: Mega Microgame$! voor de GameBoy Advance was in 2003 een van de meest originele games ooit. De knotsgekke deconstructie van minigame-collecties bleek populair, en daarom zijn we inmiddels alweer toe aan een tiende deel. WarioWare: Get It Together! voor Nintendo Switch komt met nieuwe gimmicks en meer focus op multiplayer-modi.

Wario is een gierige vent die tegenwoordig angstvallig dicht bij een realistische weergave komt. Hij is als gameontwikkelaar namelijk enkel geïnteresseerd in het geld dat hij aan zijn games kan verdienen. Games die hij bijna allemaal niet eens zelf maakt! Wario is de studiobaas, maar het zijn zijn 'vrienden' die daar werken die echt de games ontwikkelen. Deze vrienden zijn de bekende WarioWare-personages die al vanaf het eerste deel aanwezig zijn (Mona, Jimmy T., 9-Volt, etc.).

In Get It Together! is het team net klaar met het maken van een nieuwe game. Als Wario die vervolgens opstart om hem te testen lijkt de game het niet te doen. Vervolgens wordt het hele team op mysterieuze wijze in de game gezogen en ze krijgen de taak om de bugs in het spel te vernietigen. Dit is de verhaalmodus van het spel en zoals gebruikelijk dient die vooral als simpel excuus om verschillende levels te doorlopen. Uiteindelijk blijkt natuurlijk dat de bugs tot stand kwamen omdat Wario de game veel te vroeg wilde uitbrengen en daardoor bepaalde aspecten heeft afgeraffeld.

De structuur van WarioWare is bijna twintig jaar later zo goed als onveranderd. Elke level staat in het teken van een ander personage en elk van die personages representeert weer een ander algemene thema zoals sport, mode en technologie. Om die levels te verslaan moet je met een gelimiteerd aantal levens door een reeks microgames heen komen. Deze zogenoemde microgames zijn waar de games beroemd om zijn geworden. Het zijn zeer korte spelletjes die maar een paar seconden duren, vaak zelfs minder dan vijf tellen. De game vertelt je binnen één regel wat je dient te doen en je brein moet vervolgens alle informatie op het scherm vliegensvlug verwerken zodat je vingers in actie kunnen komen. Meestal hoef je slechts één enkele handeling doen, maar je moet dat dus op tijd herkennen. Je krijgt amper tijd om te rusten, want de microgames volgen elkaar in hoog tempo op.

De microgames kunnen echt van alles van je eisen. Het kan iets belachelijk simpels zijn zoals een deurbel laten rinkelen, maar ook iets meer ingewikkelde missies zoals een wekker op de juiste tijd zetten of bizarre taken zoals okselhaar van een Griekse god afscheren. Hoe meer microgames je binnen een level doet hoe hoger het tempo wordt, dus zelfs als je er een paar begint te herkennen wordt het niet veel makkelijker. Van elke microgame bestaan er ook moeilijkere versies die je op het verkeerde been kunnen zetten.

WarioWare is dus expres chaotisch, iets dat zich ook in de grafische stijl heeft verwerkt. De game wisselt namelijk ook snel tussen allerlei stijlen. Een microgame kan realistisch ogen of op een echte foto gebaseerd zijn, maar de volgende microgame is weer cartoonesk of anime-achtig. De contrasterende stijlen en de knotsgekke nature van de microgames creëren de absurde humor waar veel fans zoals ik van houden.

Zoals altijd is 9-Volt weer van de partij en dat betekent dat er ook microgames zijn die fragmenten van andere Nintendo-games gebruiken. Dit keer sta je bijvoorbeeld even in Breath of the Wild en moet je een object dat met stasis stilstaat wegslaan. Verder moet je ook Luigi aansporen om een geest te vinden en ook een Splatoon kaart correct lezen om te bepalen wie er gewonnen heeft. De leukste is misschien wel de microgame waar je correct moet flirten met Fire Emblem: Three Houses personages.

In Get It Together! staat een nieuwe mechaniek centraal: dit keer bestuur je in de microgames heuse personages die je via het verhaalmodus ontgrendelt. Elk personage bestuurt net even wat anders en heeft andere vaardigheden. Wario zelf bijvoorbeeld kan vrij rondzweven en een schouderbeuk uitdelen. 18-Volt kan alleen met behulp van een hookshot bewegen en Kat springt onophoudelijk op en neer. In totaal zijn er 18 speelbare personages. Veel microgames zijn beduidend moeilijker met bepaalde personages, dus je moet voordat de microgame van start gaat opletten met wie je speelt, want in meer geavanceerde modi wisselt dat constant. Dit nieuwe element voegt een klein beetje extra diepgang aan het spel. Het zorgt er ook voor dat elke microgame een langere levensduur heeft omdat je ze met elk personage moet leren spelen.

De hardware waarop WarioWare uitkomt heeft altijd veel invloed op het design van de games. Op de Nintendo DS waren er natuurlijk veel microgames die gebruik maakten van de touchscreen en op de Wii werden motion controls ingezet. Op de Switch is dat niet anders. Dit keer wordt het feit dat de Switch dankzij de Joycons altijd met twee controllers komt, gebruikt om nieuwe multiplayer mogelijkheden te introduceren. Je kunt dit keer de hele verhaalmodus met zijn tweeën spelen, iets dat de boel nog chaotischer maakt. Verder zijn er ook aparte party-games die je met maximaal vier spelers kunt proberen. Ik heb er een paar getest, maar ik vond ze eigenlijk stuk voor stuk eendagsvliegen die weinig voorstellen.

Ten slotte moet ik ook nog even de nieuwe Wario Cup noemen. Dit zijn wekelijkse missies met online leaderboards. De missies zijn tot nu toe vrij origineel. Het spel vraagt je bijvoorbeeld om meer dan dertig microgames te doen op de absoluut maximale snelheid, iets dat hele andere koek is dan wat je normaal gesproken tijdens de verhaalmodus tegenkomt. Als deze relatief korte missies leuk blijven zie ik mezelf de komende maanden het spel blijven opstarten.

Het spel en de 222 microgames zijn dus weer goed. Verder ben ik ook tevreden met de nieuwe personage-mechaniek en de Wario Cup zorgt voor lange termijn speelplezier. Toch moet ik toegeven dat na al die jaren van WarioWare-games het ooit zo originele concept mij minder sterk aangrijpt. Het kan ook niet anders dat het idee na tien games een beetje uitgemolken aan begint te voelen.

Conclusie:
WarioWare: Get It Together! is prettig gestoord en wederom een leuke game in de inmiddels langlopende serie. De nieuwe mechaniek waarmee je meerdere personages moet besturen voegt diepgang toe en de nieuwe multiplayer-opties zijn aardig. Eigenlijk is het enige nadeel dat het centrale idee van het spel, de microgames, na veel jaren en veel sequel simpelweg een stuk minder vers is. Als je niet eerder een WarioWare-game hebt gespeeld is dit deel een absolute aanrader, maar als je een oudere fan bent kun je je afvragen of je zin hebt om weer dezelfde formule te ervaren.