Legend of Mana

Legend of Mana is zo'n game die me bij de originele release compleet is ontgaan. Eigenlijk geldt dat voor de hele serie, die ik later goed heb gemaakt. Een remaster van Legend of Mana met herziene graphics is natuurlijk een goed excuus om ook dit gemis in te halen, iets waar ik geen spijt van heb.

Legend of Mana Switch Review 1

Om te beginnen ziet de game er fantastisch uit. De handgetekende achtergronden in combinatie met de pixel-art personages zijn erg plezierig om naar te kijken. Goed genoeg om af en toe gewoon even stil te staan en alle details in je op te nemen, of je nu ergens in een huis staat, een dichtbegroeid bos of rotsachtig gebied. De personages zijn charmant en het contrast met de achtergrond zorgt ervoor dat ze echt in het oog springen. Zeker de uit de klauwen gegroeide bazen zijn een genot om naar te kijken.

Het enige wat misschien nog wel beter is dat de mooie plaatjes is de soundtrack. JRPG's hebben vaak een mooie soundtrack en dat is niet anders in Legend of Mana. Er is iets aan de stijl dat zorgt voor een glimlach van je gezicht. Voor de lol heb ik ook geluisterd naar de originele OST, maar er is niets aan de charme en impact van de muziek verloren gegaan. Voor wie toch liever naar het origineel luistert in de game, is er een optie om met de oude muziek te spelen.

Legend of Mana Switch Review 2

Voor de rest voelt de game op veel vlakken wel wat ouderwets en onduidelijk. JRPG's kenmerken zich vaak nog door een meeslepend of doordacht verhaal, maar dat is in Legend of Mana weinig het geval. Doordat je zelf de wereld in elkaar zet middels het 'Land Make Sytem' is het niet zeker welke gebieden en encounters je tegenkomt. Dit zorgt er niet alleen voor dat het soms uren kan duren voor je progressie (kan boeken) boekt in het verhaal, maar ook dat veel van de game incoherent aanvoelt. Het helpt ook niet dat wanneer je eenmaal de goede questline te pakken hebt (desnoods met een walkthrough), je de game binnen een paar uur helemaal uitspeelt. Neem daar een kleurloze protagonist bij en het is soms lastig om te voelen dat wat je doet impact heeft op het geheel. Dit Land Make System was dan weer wel leuk om mee te spelen en ik kan me ook zeker voorstellen dat het systeem een tweede run interessanter kan maken, omdat je weer andere dingen kunt doen.

Uiteindelijk is Legend of Mana een Action JRPG en daar hoort natuurlijk combat bij. Daar horen level-ups, equipment, speciale vaardigheden en meer bij. Je party bestaat uit drie personages (jij, een AI-partner en een huisdier) en het leuke aan de remaster is dat je in plaats van een AI-partner de game ook co-op kunt spelen, iets wat ik zeker kan aanraden. Het systeem is vrij basaal, het stamt dan ook in principe uit 1999, en doet wat het moet doen, maar iets van vernieuwing of modernisering had welkom geweest. Het is leuk, maar blijft dat niet. Gelukkig is er een optie om encounters uit te zetten, wat zeker backtracking een stuk gestroomlijnder maakt.

Legend of Mana voelt als een game die modern(er) wil zijn, maar daar niet compleet op in durft te spelen. Een veilige remaster, waar een volledige remake misschien wel meer op zijn plaats was geweest. Ik heb wel plezier gehad in mijn playthrough en de game heeft genoeg unieke en mooie elementen om een aanschaf aan te raden, zeker voor fans van het genre.