Final Fantasy VII Remake Intergrade: Episode INTERmission

Final Fantasy VII Remake was een van de betere games van 2020. Square Enix heeft dit jaar in alle wijsheid besloten om het spel te voorzien van een PS5 upgrade. Nieuwe en oude spelers kunnen daarom nu genieten van een hogere resolutie en framerate. Tevens is er ook een DLC-uitbreiding genaamd INTERmission, maar helaas valt die erg tegen.

Final Fantasy VII Remake is pas de eerste game in wat een reeks aan FFVII-games moeten worden. Het is daarom handig dat Square Enix nu met Intergrade komt, zoals de nieuwe PS5-versie heet. Eigenaren van de game op de PS4 kunnen gratis de PS5-versie downloaden en ook hun oude save meenemen. De INTERmission-DLC kost dan twintig euro. Mensen die Final Fantasy VII Remake via Playstation Plus hebben gespeeld hebben trouwens geen toegang tot deze upgrade. Als je Intergrade los koopt kost het tachtig euro, maar dan krijg je INTERmission erbij.

De update doet het spel heel veel goed. Met ‘performance mode’ is de game eindelijk speelbaar op 60fps, iets dat gevechten een stuk vloeiender maakt. Verder is het spel overduidelijk opgepoetst, iets dat toch wel nodig was. Het zal niet veel mensen zijn ontgaan dat de PS4-versie last had van een paar lelijke texturen. Cloud’s deur of het bloemenveldje dicht bij het huis van Aerith waren beruchte voorbeelden van lelijke eendjes. Die hebben met deze versie een likje verf gekregen en vallen niet meer uit de toon.

Wat ook gelijk opvalt is dat het spel hele andere belichting heeft. Het oogt realistischer en bepaalde effecten zoals mist komen nu veel mooier in beeld. Ik vind alleen wel dat Square Enix iets te ver is gegaan met de lichtflitsen die je ziet tijdens gevechten, want nu zijn ze soms bijna oogverblindend geworden. Gelukkig zijn verder ook de laadtijden aangepakt en bijna volledig verdwenen. Het is alleen weer jammer dat Square Enix niet ook heeft ingegrepen in het level design. Je moet nog steeds vaak secties waar Cloud traag langs een muurtje of tunnel moet, een techniek die op de PS4 werd gebruikt om laadtijden te verbergen.

De Intergrade-updates zijn leuk, maar ik was vooral nieuwsgierig naar INTERmission. Dit is dus nieuwe content met Yuffie Kisaragi in de hoofdrol. De ninja uit Wutai is naar Midgar gekomen om het complex van aartsvijand Shinra te infiltreren en daar de ‘ultimate materia’ te stelen. Het verhaal van Yuffie speelt zich tegelijkertijd af met de evenementen van de hoofdgame.

Yuffie maakt gelijk een spetterende indruk. Het is een charismatisch meisje met altijd een glimlach op haar gezicht en een grap op haar tong. Haar optimistische houding is aanstekelijk en als speler ben je gelijk nieuwsgierig wat ze allemaal in Midgar gaat uitspoken.

Niet heel veel, zoals uiteindelijk blijkt. INTERmission bestaat enkel uit twee hoofdstukken en je hebt het al na zo’n zes uurtjes uitgespeeld. De speelduur is op zich geen probleem, maar wel het feit dat je enkel in bekende omgevingen vertoeft. Yuffie komt gelijk in de bekende sloppenwijken van Sector 7 terecht die je in de hoofdgame al een paar keer moet verkennen met Cloud. Naast Sector 7 zijn er ook twee dungeons. Die zijn wel nieuw, maar hergebruiken evengoed allerlei bekende omgevingselementen.

Helaas is de grootste tegenvaller het verhaal. Yuffie ontmoet in Sector 7 Sonon Kusakabe, een man die ook uit Wutai komt en al een tijdje in Midgar zit om contact te maken met de rebellen van Avalanche. Hun eerste doel is om Shinra werknemer-pasjes te krijgen om zo het gebouw makkelijker te infiltreren. Ik had verder verwacht dat ze als professionele ninja’s informatie zouden vergaren over de ultimate materia die ze willen stelen en ook een concreet plan zouden smeden.

Niets van dat alles. Zodra ze de pasjes krijgen gaan ze Shinra’s gebouw binnen zonder informatie, plan of vermomming. Letterlijk dertig seconden later heeft Scarlet, een hooggeplaatste werkneemster, door dat er indringers zijn. Scarlet, die de leiding heeft over de ontwikkeling van wapentuig in Shinra, besluit om met de indringers te spelen en allerlei nieuwe wapens op ze uit te testen. Dat komt Sonon enigszins goed uit, want zijn zus is een paar jaar geleden door een van haar wapens vermoord en hij is uit op wraak.

Om het te bekritiseren moet ik verklappen wat er vervolgens gebeurt (spoilers dus). Yuffie en Sonon verslaan Scarlet en nemen haar gevangen. Ondervragingen lopen op niets uit, maar ze worden al snel afgeleid door geluiden van Shinra soldaten die onderweg zijn. Ze besluiten allebei dan maar om weg te lopen en Scarlet achter te laten. Deze beslissing is niet alleen onbegrijpelijk, maar doet Sonon als personage ook teniet. Eerder in het spel zegt hij namelijk dat Avalanche te zachtaardig is, maar hij neemt vervolgens niet even twee seconden de tijd om Scarlet’s keel door te snijden om daarmee een zeer gevaarlijk Shinra element uit te schakelen.

Er gebeuren daarna nog wel een paar andere dingen, maar aan het einde heeft Yuffie niets bereikt en enkel geleerd dat Shinra een vreemde supersoldaat beheert. Dat is het. Persoonlijk had ik gehoopt om meer inzicht te krijgen in het politiek interessant lijkend Shinra-Wutai conflict. Het enige wat je als speler echt leert is dat Wutai ninja’s extreem incompetent zijn. Het verhaal van INTERmission is daarmee compleet overbodig en nagenoeg irrelevant.

Twee pluspunten redden INTERmission van een zware onvoldoende: Yuffie als speelbaar personage en de nieuwe Fort Condor-minigame. Yuffie is niet alleen een leuke persoonlijkheid, ze is ook hartstikke leuk om te besturen. Yuffie heeft een veelzijdige vechtstijl en kan zowel van dichtbij met haar gigantische shiruken vechten of van ver weg uithalen met magie. Daarbij kan ze op elk moment en heel vloeiend tussen die twee modi schakelen. Haar snelheid, de acrobatische moves en het feit dat je ook met Sonon kunt synchroniseren voor bepaalde aanvallen maken haar nog unieker. Ze is door dit alles de leukste personage om mee te spelen in de remake.

Fort Condor is net als in de PS1-game een RTS-achtige minigame, maar in de remake is het veranderd in een populair bordspel. Je kunt in Sector 7 rondlopen en specifieke NPCs uitdagen voor een potje. In Fort Condor moet je met speciale eenheden een slagveld veroveren. Je eenheden werken aan de hand van een steen-papier-schaar principe en je moet ze dus slim gebruiken om je tegenstander te verslaan. Fort Condor heeft uiteindelijk niet heel veel diepgang, maar het is precies zo’n optionele extra die JRPGs net wat leuker maken.

Conclusie:
Final Fantasy VII Remake Intergrade is een prima PS5-upgrade. De game is mooier, speelt beter en laadt sneller, maar wat mij betreft hadden ze ook wat dieper aan de game mogen sleutelen. INTERmission is helaas een paar niveautjes minder. Het is kort, hergebruikt omgevingen en het verhaal is erg zwak. Alleen het feit dat Yuffie goed is uitgewerkt maakt het nog een beetje goed. Als je de hoofdgame nog niet hebt gespeeld is dit absoluut het moment om dat te doen, maar wat mij betreft kun je INTERmission prima links laten liggen.