Necromunda: Hired Gun

Ontzettend veel diepgang zit er niet in Necromunda: Hired Gun, maar dat hoeft geenszins een dealbreaker te zijn wanneer je op zoek bent naar een no-nonsense, DOOM-like shooter. Verwacht geen verhaalgedreven epos maar een arena-style shooter op hoge snelheid met fratsen als grapple hooks en wall-running om de vaart erin te houden.

Voor Warhammer-kenners is Necromunda een bekende naam, het is één van de grote hive cities in de Segmentum Solar, het galactische centrum van het 'Imperium of Man' in het Warhammer 40.000-universum. De planeet staat vooral bekend om het leveren van wapens aan de Astra Militarum, de krijgsmacht van de mensheid. In dat opzicht kun je stellen dat er wel degelijk een boel lore ten grondslag ligt aan Hired Gun, maar dat aspect komt nauwelijks aan bod, de game leent zich daar verder ook totaal niet voor. Dat je geen affiniteit hebt met het merk Warhammer is dus ook geen enkele issue om deze titel op waarde te schatten.

In Necromunda: Hired Gun speel je zoals de titel al doet vermoeden een premiejager die luistert naar de naam Kal Jericho, naar verluidt een legende in de wereld van huurlingen. Het is iemand die aanvankelijk niet al te veel vragen stelt over verkregen opdrachten zolang de beloning maar naar wens is. Necromunda huist net zoals zoveel hive cities een myriade aan meedogenloze gangs die in de uitgestrekte (letterlijke) onderwereld met elkaar wedijveren. Als je een beetje oplet tijdens de dialogen die je voert in je thuisbasis 'The Underhive', kom je erachter dat tussen alle gewelddadige moordpartijen door het de bedoeling is om een heus complot te ontrafelen waar enkele bekende factions zoals House Orlock en House Escher bij betrokken zijn.

Gameplaytechnisch steekt het allemaal wel prima in elkaar. De snelheid is erg hoog en wendbaarheid staat zeer hoog in het vaandel, met behulp van typische bewegingsmechanics zoals wall-running, sliding, dashing en grappling moet je proberen om zoveel mogelijk kogels te ontwijken. Het toepassen van deze technieken wordt actief gestimuleerd omdat je tijdens deze manoeuvres veel minder geraakt wordt en met behulp van de nodige upgrades ook meer schade en nauwkeurigheid krijgt bij het gebruik ervan. Ook veel van de talloze vijanden die je tegenkomt beschikken over hoge mobiliteit, dus tactisch vanuit een dekkingspositie rustig de vijandige legioenen onder vuur nemen is er niet echt bij. Het voelt bij vlagen heel erg DOOM-like aan, met name vanwege de 'finishers' die je kunt uitvoeren als vijanden genoeg schade hebben geleden - maar ook de heavy metal soundtracks doen terugdenken aan idSofts recentere shooters.

Wapens en onderlinge variatie zijn er in overvloed, het deed me zelfs af en toe denken aan de wapensystemen van Borderlands-games. Er zijn in grote lijnen wel afzonderlijke categorieën wapens met daarbinnen weer allerlei subtiele variaties op elkaar. Daarnaast is er een behoorlijke veelzijdigheid aan Cyborg-achtige modificaties die je op zowel jezelf als op je trouwe viervoeter kunt loslaten. Kal heeft als enige vaste partner-in-crime namelijk een uit de kluiten gewassen (cyber-)Mastiff bij zich die periodiek opgeroepen kan worden om vijanden op te sporen en te belagen.

In principe is de game eenaanéénschakeling van run & gun missies, met verder niet bijster interessante opdrachten. Er is een storyline die je kunt volgen, waarbij je veelvuldig in aanraking komt met alle kleurrijke personages in de Underhive. Tussen story missions door kun je aanvullende activiteiten doen zoals je wapens uitproberen in een grote arena en je kunt side missions doen om te grinden voor meer skillpunten en betere wapens. Die side-jobs komen in enkele typische categorieën die grofweg allemaal neerkomen op "vermoord bewegende dingen". 

De art-stijl ben ik persoonlijk wel gecharmeerd van, het is de typische 'industrial' look met veel bruin/roesttinten en een boel metaal. Grafisch ziet het spel er best mooi uit voor 2021-standaarden en zijn er op dat vlak, samen met performance, ook weinig bugs of glitches te bekennen. Her en der gingen wel wat verhalen over vele bugs en vastlopers maar in mijn pakweg acht uur speeltijd ben ik welgeteld één crash tegengekomen. Het loopt gewoon lekker zoals een high-paced shooter zou moeten lopen en met name de belichtingseffecten zijn bij vlagen indrukwekkend te noemen. Levels/omgevingen zijn doorgaans grote, uitgestrekte 'arenas' met een hoge mate verticaliteit die je met behulp van onder andere je grapple hook op een lekker tempo kunt doorkruisen.

Necromunda: Hired Gun is een prima 'tussendoor-shooter'. Je kunt het makkelijk ff oppakken, wat contracten vervullen met een boel wapengekletter en een half uurtje later weer wegleggen. Het is lekker om even in te springen maar je zal naar alle waarschijnllijkheid niet worden meegesleurd in het ietwat karige verhaal. Conclusie: bloed, kogels, cybernetica en heavy metal, maar verder weinig memorabels. Sinds deze maand te spelen op pc, PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One en Xbox Series X|S.