World of Warcraft: The Burning Crusade Classic
Er is een simpel antwoord op de vraag: 'Is The Burning Crusade Classic nog wel leuk?' Dat is namelijk ja, maar ook nee. Voor mij neigt het meer naar 'nee' dan naar 'ja', maar daar kom ik nog op terug. Laten we beginnen bij controverse, want daar houden we natuurlijk allemaal het meest van.
Controverse
De controverse gaat om enkele opties die Blizzard introduceerde. Specifieker gaat het om drie dingen: een character boost, een kopie van je personage voor WoW Classic en een Deluxe Edition met in-game items die compleet nieuw zijn. De tweede, een kopie van je personage, stelt je in staat om een kopie aan te maken en deze te koppelen aan de oude Classic-servers. Zo kun je dus én doorspelen in TBC Classic én altijd terugkeren naar Classic. Dit is zonder twijfel de minst controversiële betaalde optie, maar veel spelers hadden graag de optie gezien om dit gratis te kunnen doen.
De in-game cosmetics en zéker de character boost zorgden voor meer ophef. De in-game cosmetics via de Deluxe Edition worden gezien als goedkope cashgrab en het uitmelken van de spelersbase. Op zich onschuldig, maar voor een community die vanaf het begin regelmatig roept 'NO CHANGES!' is zoiets al snel teveel van het goede. Angst voor een golf aan meer nieuwe, exclusieve en betaalde content. De character boost gaat voor de spelersbase tegen alles in wat heilig is. Deels door de prijs (een slordige veertig euro), maar juist ook omdat het tegen de geest van de game gaat. Veel spelers die uitkijken naar TBC Classic hebben vele uren gestopt in het levellen van hun personage. Dungeons, raids, samen questen, professions trainen en ga maar door. Dat Blizzard op deze manier tegen de geest van de game ingaat en microtransacties introduceert resulteerde in ophef, boze posts en ongetwijfeld ook boycots. Ook zijn er grote zorgen dat dit niet bots in de hand speelt, omdat er nu een simpele shortcut is om geld te verdienen.
Daar mag je natuurlijk van vinden wat je vindt. Persoonlijk snap ik de weerstand, maar is er ook iets te zeggen vóór de introductie van een character boost. De klassieke versies van WoW zijn voor veel spelers een manier om wat nostalgie te proeven, maar voor lang niet iedereen is dat WoW Classic. Ik ken zelf mensen die Classic niets vonden, maar juist begonnen waren in bijvoorbeeld The Burning Crusade of nog later in Wrath of the Lich King. Voor hen is er niets minder plezierig dan heel Classic moeten doorlopen, tientallen uren aan content om eindelijk aan te komen wat voor hén juist leuk is: de uitbreiding waar ze ooit zijn ingesprongen. Voor hen is een character boost niets minder dan een shortcut naar content die voor hen leuk is.
Ik wilde het in ieder geval benoemd hebben, al maakt het voor mij geen groot verschil in mijn ervaring met TBC Classic. Ik denk dat dat voor de meesten het geval is, maar dat er puur principiële gevoelens een rol spelen. Zoals gezegd, dat is prima. Maar laten we verder gaan met de game zelf, daar zijn we hier immers voor!
The Burning Crusade Classic
The Dark Portal is open. De grote groene portal staat klaar om spelers naar Outland te brengen, het gebied waar een slordige tienduizend jaar geleden Illidan Stormrage naartoe is verbannen. Voor we het tegen hem kunnen opnemen, is er echter genoeg te doen. Levellen naar 70, bijvoorbeeld. Je reputation farmen en attuned raken voor diverse instances. Keys verzamelen en werken aan je gear.
Het begint voor sommigen echter weer bij het begin. Shaman is speelbaar als nieuwe klasse voor Alliance, Paladins voor Horde en natuurlijk de nieuwe rassen Draenei en Blood Elves. Deze waren in de pre-patch al beschikbaar, zodat mensen een paar weken hadden om wat te levellen. De new-character experience bleek voor mij al snel een vervelende. Het is leuk om de volle gebieden te zien, groepjes te vormen en samen te questen. Dat heb ik altijd erg aantrekkelijk gevonden aan WoW. Wat minder is, is het gemin-max dat volop gaande is.
Het looking for group-channel stond vol met 'BOOSTS, GET YER BOOSTS HERE!' Dit maakt het gewoon lastig om groepjes te vinden voor losse quests en dungeons. En dan heb je ook daar weer gemin-max. Verkeerde klasse? Succes om een groep in te komen, zelfs voor low-level dungeons die al jaren en jaren beheerst zijn. Het haast snobistische karakter van de community is ellendig en ook al hoef je er niet aan mee te doen, de 'noise' en constante blik op dat aspect zijn gewoon vervelend.
Eigenlijk is dat ook meteen mijn grootste hekelpunt aan heel Classic, de community. De game zelf is prima en vermakelijk. World of Warcraft is voor mij altijd op zijn best tijdens het questen. De endgame is prima, maar boeit me minder. Het leveldesign, de wereld, quests, verkenning. The Burning Crusade is daar gewoon prima in, met Nagrand voor mij als absoluut hoogtepunt. Het heeft altijd iets gehad om gewoon op je eigen dooie gemak wat te doen. Questje hier, stuk verkenning daar, eigen tempo en geen gezeur. Maar ja, dan kom je weer terug bij de community. Zucht.
De hoeveelheid keren dat ik wel niet ge/spit ben omdat ik eerder een mob tagde, hoeveel whispers ik heb gekregen omdat ik eerder was met herbalism, uitgekotst omdat ik in een dungeon een keertje dood ben gegaan. Ja, het is oude content. Nee, dat wil niet zeggen dat alles en iedereen dan maar in één keer perfect moet gaan. Het gerage, het elitisme, het gerush. Nee, wat dat betreft is Classic een heel stuk minder.
De game is dus prima; de community minder. Als je The Burning Crusade Classic speelt of gaat spelen; doe het vooral met vrienden of zoek een vriendelijke guild op. Daarbuiten is het om droevig van te worden. TBC Classic blijft ongetwijfeld voorlopig nog wel in mijn roulatie van games, maar er écht in kunnen duiken lukt me helaas ook niet meer. Dat is prima, een leuk extra'tje. Anderen zullen er weer hardcore in kunnen duiken, ook gaaf toch? Voor ieder wat wils, zoals World of Warcraft dat eigenlijk altijd wel heeft gedaan.
