Mass Effect: Legendary Edition

Wat valt er na al die jaren nog te zeggen over Mass Effect? Het blijft een van de beste (sci-fi) RPGs ooit gemaakt, en is een van de kroonjuwelen van studio Bioware. Het was eigenlijk een kwestie van tijd voor Bioware zou aankomen met een remaster, waarbij alle oude graphics, de resolutie, bugs en irritante momenten uit de originele game worden opgepoetst. Het resultaat is Mass Effect: Legendary Edition, dat de triologie van Commander Shepard naar de moderne tijd schiet maar ook dingen laat liggen.

MassEffectLE1

De Legendary Edition bevat alles wat je zou verwachten van een remaster van de triologie: alle drie delen (met de extended cut als einde voor Mass Effect 3), inclusief alle DLC en promo’s die de game heeft gekend met de release. Ook zijn de graphics, schaudwen en lichteffecten opgepoetst, is de resolutie opgeschaald naar 4K en loopt de game nu soepeltjes op 60 fps.

Vooral bij het eerste deel zijn deze veranderingen goed te merken. Mass Effect is dan ook de oudste game en had dus ook het meeste baat bij de opknapbeurt, maar door de Legendary Edition kunnen fans van de serie nu met een gerust hart zeggen dat beginners niet meer hoeven te skippen naar deel 2. Vooral de make-over van de beruchte UI zorgt ervoor dat de game nu een stuk speelbaarder is: de health bars van je companions zitten nu in het midden, met je eigen health bar als overlappende koepel, en hoewel het icoontje voor de health packs nog steeds wazig is is het nu wel keurig gescheiden van je aanvallende tools zoals je geweer en je granaten. Je kan je companions nu apart van elkaar commanderen, en je kan nu elk wapen simpel wisselen in de tactical HUD zonder dat het gebonden is aan je class. En godzijdank is er nu een “markeer als junk”-knop in je inventory, waarmee je alles in één keer kan verkopen wat je niet nodig hebt. Desondanks kunnen de grafische verbeteringen de leeftijd van Mass Effect niet altijd verbergen. Animaties voelen nog steeds houterig, met name rondom de ogen, en de lichaamsbewegingen van Shepard en zijn kameraden kunnen abrupt zijn.

MassEffectLE2

Ook zijn veel elementen in Mass Effect weer als vanouds, en niet op de goede manier. De AI is nog steeds lachwekkend dom en je inventory blijft een hoop scrollen door wapens, mods en armor. Ook de HUD van de map laat nogal wat te wensen over met barrières die niet verschijnen op je radar – nogal een raar idee in een moderne toekomst dat zoiets niet in kaart kan worden gebracht. Shepard, ondanks dat hij een soldaat in topconditie is, loopt nog steeds te hijgen als een hond als je meer dan drie meter hebt gesprint. De terreinwagen waarmee je op open werelden rijdt (de Mako) rijdt wat beter en je kan er beter mee schieten, maar het is nog steeds een pain in the ass om er mee rond te rijden op de open werelden die Mass Effect rijk is.

Het zijn van die dingen waarbij je je afvraagt waarom Bioware er niet of nauwelijks naar heeft gekeken en geen optie heeft toegevoegd om de gameplay – hetzij niet helemaal trouw aan het origineel – wel een extra optie toevoegt voor de spelers die dat willen. Dat thema vind je terug in de hele triologie. De opties om te klooien met de graphics zijn karig, en ondanks de toevoeging van een fotomodus is er geen FOV-slider, resolution scalers, graphics presets en geen mogelijkheid om de mouse acceleration uit te schakelen. Qua graphics is het nog te vergeven dat er niet heel veel mogelijkheden zijn om aan te passen; de technische vereisten zijn zo laag dat Bioware wellicht de nood niet zag om spelers de optie te geven. Maar dingen die direct invloed hebben op de gameplay zoals de FOV en de mouse acceleration, dat zou mooi zijn geweest als het mogelijk was om die aan te passen.

MassEffectLE3

Wanneer we doorgaan naar deel 2 en 3 zie je dat de meeste aandacht wel naar deel 1 gegaan is: ook logisch, dat is de oudste game. Maar ook Mass Effect 2 is inmiddels weer 11 jaar oud en de grafische oppoetsbeurt laat de game er een stuk beter uitzien; vooral de anti-aliasing waarmee de scherpe randjes worden weggehaald helpt veel. Mass Effect 3 blijft het epische spektakel zoals het was in 2012, en hier zijn dan ook de minste updates aan uitgevoerd. Desondanks is er meer cover en is er meer ammo te verzamelen, waardoor de plotselinge pieken in moeilijkheid wat meer uitgevlakt worden en de triologie een meer consistent tempo heeft.

Los van alle grafische nieuwe pracht en de kleine aanpassingen in de gameplay, is voor mij de hernieuwde samenhang van de Legendary Edition zijn grootste kracht. De game is bij elkaar zo’n slordige 100 GB, maar je kan nadat je het eerste deel hebt gespeeld direct door naar Mass Effect 2, en van daaruit weer naar Mass Effect 3. Zeker omdat Mass Effect nu het spelen waard is door de verbeteringen voelde ik mij meer betrokken met Shepard, wat nog eens versterkt wordt doordat je je Shep en de keuzes die je maakt mee kan nemen naar de volgende delen.

 Onder de streep blijft het Mass Effect, nog steeds een van de beste sci-fi games die er is, en de Legendary Edition zorgt er met de opgepoetste graphics voor dat het het nu in ieder geval de moeite waard is om door de eerste game te spelen als je aan de triologie begint. Had er van mij meer in gemogen? Het eerlijke antwoord is ja, met name qua grafische opties en kleine tweaks voor de gameplay die optioneel zijn. Ik betwijfel of de ziel van de game daarmee verloren gaat, want het verhaal van de companions is nog steeds complex en ijzersterk. Het voelt alsof het nog wat mist, maar niks wat er niet kan komen met een toekomstige patch, en wat er nu is kan ik prima mee leven.

Gespeeld op pc.