Blu-ray: Honest Thief
Het was een van de weinige films die wél de bioscoop wist te bereiken in Nederland de afgelopen tijd. Liam Neeson laat zien met wat voor soort rol hij bekendheid heeft verworven en toont ons dat hij op (bijna) 70 jarige leeftijd nog flink wat kont kan schoppen. Dat hij dat doet in een slecht geregisseerde film met een matig script is wat jammer.
Neeson speelt Tom, een bankovervaller die gedurende een aantal jaar flink wat bankkluizen leeg heeft weten te halen, zonder daarbij gepakt te worden. Nu hij een vaste relatie heeft met Annie wil hij zijn verleden achter zich laten en beginnen aan een nieuwe toekomst. Hij besluit om zich aan te geven bij de FBI, op voorwaarde dat er een deal gesloten kan worden voor strafvermindering in ruil voor al het gestolen geld. Agenten Nivens en Hall zien het echter anders en gaan op jacht naar het geld. Een kat-en-muisspel volgt, waarin het de vraag is wie nou echt de dief is.
Binnen een verhaal waar de logica soms ver te zoeken is, weet Neeson het om de een of andere reden wel geloofwaardig te brengen. Zodra hij zijn Taken-stem op zet en de cliché oneliners tot de slechterik richt, wordt er toch een bijzonder popcorngevoel geactiveerd en wil je als kijker weten waar het verhaal naartoe gaat. Ook Walsh in de rol van Annie, die overigens 15 jaar scheelt met Neeson, weet door haar jarenlange ervaring wel degelijk de dialogen een bepaalde credibiliteit mee te geven. Zij weten samen de film nog een aardige dosis flair mee te geven.
Uiteindelijk is dit echter niet genoeg om de soms zwalkende woordenwisselingen tussen de overige personages te redden. Jai Courtney speelt voor de zoveelste keer een rol die speciaal voor hem geschreven lijkt te zijn, maar waarin hij toch net iets te ver gaat, waardoor het wat cartoonesk overkomt. Hij deelt de meeste scènes met Broadway-acteur Anthony Ramos, die wel degelijk kan acteren, maar erg matig geregisseerd lijkt te zijn. Hierdoor worden ook zijn scènes al snel afgezaagd en lijkt de emotie die hij wil overbrengen niet helemaal oprecht. Dit kan overigens ook toegeschreven aan het matige script, dat soms opvallende bochten neemt, zowel letterlijk als figuurlijk in de vorm van autoachtervolgingen die vaak lijken alsof ze recht uit een zwakke Bond-film uit de jaren 70 komen.
Buiten de achtervolgingen in de auto is de andere actie wel degelijk goed in beeld gebracht. De cinematografie was in handen van Shelly Johnson die eerder werkte aan, onder andere, Captain America: The First Avenger. Ook een film met gebreken, maar als er een ding goed in beeld gebracht werd, was dat wel de knallende actie. Dit legt het helaas weer af tegen de matige CGI, waarbij de explosie die ook in de trailers zat een goed voorbeeld is van 'heb je er geen budget voor, doe het dan ook niet', in de vorm van een vuurzee die eerder uit een Windows 98 computer lijkt te komen dan uit een vermaarde studio.
Honest Thief zet dus een zeer wisselend beeld neer, met een leuke groep acteurs die hun best doen om er wat van te maken, maar daarin worden tegengehouden door een zwalkend script, opvallende regiekeuzes en hier en daar een productionele misser. Dit alles neemt niet weg dat als er een film met een hoog popcorngehalte gekozen moest worden van het afgelopen jaar, Honest Thief zeker een kandidaat zou zijn om hoog te eindigen op de lijst.