The Pedestrian

Puzzelgames zijn mijn inziens een van de moeilijkste genres om goed te doen. Het komt nog maar zelden voor dat er een puzzelgame uitkomt die iets origineels doet. The Pedestrian is een van die zeldzame puzzelgames die inventief is.

In The Pedestrian speel je een simpel symbool van een mannetje of een vrouwtje. De game speelt zich af in een mooi stadscentrum, maar je mannetje kan zich enkel door platte panelen bewegen. Gelukkig hangen die overal rond en ze kunnen van alles zijn: krijtborden, tv’s, verkeersborden, noem maar op.

Je kunt meestal niet zomaar van paneel naar paneel bewegen, om de uitgang te bereiken dient er uiteraard eerst een puzzel opgelost te worden. De twist van deze game is dat je met een knop kunt uitzoomen om een overzicht te krijgen van de panelen die op dat moment in de buurt zijn. Vervolgens kun je die panelen bewegen en op andere manieren met elkaar verbinden. Vaak is de route die je door de panelen moet volgen totaal niet lineair en dus soms uitdagend om te doorgronden. Als je denkt dat je een weg naar de uitgang hebt gemaakt neem je weer controle over je mannetje.

Het spel begint simpel, maar op gegeven moment wordt het lastig om te zien in wat voor volgorde je de panelen moet plaatsen. Je verbindt deuren en ladders en ondertussen moet je met je mannetje schakelaars aanzetten, dozen duwen en items pakken. De game introduceert ook vrij constant nieuwe variabelen in het geheel. Dingen zoals lasers, trampolines, de mogelijkheid om dwars door bepaalde panelen heen te vallen en meer. Ik vind zelf dat de eerste helft van de game iets te makkelijk is en het oplossen van die puzzels geeft weinig voldoening, maar als eenmaal alle mechanieken op tafel liggen wordt het een spel met hele fijne hersenkrakers.

The Pedestrian bevat overigens geen woorden of uitleg, maar weet toch alle mechanieken aan de speler over te brengen. Dat lukt omdat de presentatie van deze game uitstekend is. De vormentaal is duidelijk en de kleurrijke graphics maken het ook fijn om naar te kijken. De rustgevende muziek maakt het plaatje compleet. Het tempo van de game ligt ook lekker hoog. Zelfs met de moeilijkste puzzels ben je vaak niet langer dan vijftien minuten bezig.

Het verhaal van The Pedestrian is een stuk meer abstract. Je lijkt bezig te zijn om het stadscentrum wakker te maken, maar het einde is dan weer surrealistisch en het brengt de game even naar een totaal andere dimensie. Dat klinkt iets spannender dan dat het is, want dit aspect van de game heeft uiteindelijk geen grote indruk op me achtergelaten. De game duurt trouwens zo’n vijf uurtjes en omdat alles maar één oplossing heeft lijkt het me niet waarschijnlijk dat je deze game opnieuw gaat spelen.

Conclusie:
The Pedestrian is slim en mooi, een gouden combinatie voor zowel relatiepartners als puzzelgames. De unieke esthetiek en intelligente design met originele puzzels maken het een hele aangename ervaring. Het abstracte verhaal, iets te makkelijke begin en ietwat korte speelduur maken minder indruk, maar deze game blijft een absolute aanrader.

Gespeeld op PS4. Ook beschikbaar voor pc.