Empire of Sin

De drooglegging van de Verenigde Staten: een tijd waarin je in slaap kon vallen op een stapel goud en naast een tommygun, maar waar je de volgende dag ook gevonden kon worden in de goot met een kogel in je hoofd. Desondanks blijft het tijdperk van Al Capone een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefenen, en Empire of Sin speelt daar op in als een game die gerust ambitieus is te noemen met een combinatie van RPG, base management, grand strategy management en turn-based combat.

Empireofsin1

Empire of Sin speelt zich af in Chicago, in het jaar 1920. Wanneer je begint met Empire of Sin kun je kiezen uit bekende lokale legendes zoals Al Capone, Joseph Saltis, Sai Wing Mock en Daniel McKee Jackson. Elke baas heeft zijn eigen unieke campaign die in het geval van de historische maffiabazen ook inspeelt op hun geschiedenis, en ook een aantal abilities en bonuses die inspelen op hun achtergrond. Tussendoor vervul je ook missies voor je eigen crewmaten (die allemaal hun eigen vriendschappen, liefdes en vijanden hebben) en moet je dit allemaal combineren met je queeste om de enige mob boss in Chicago te worden. Want dat is uiteindelijk het doel van Empire of Sin: je maakt bondgenootschappen en ruilt alcohol met elkaar, maar uiteindelijk kan er maar één over heel Chicago heersen.

Empire of Sin is op z’n best wanneer het nog in de early game zit. Hier slaagt de game er nog in de genres met elkaar te combineren; de verschillende rackets waaruit je inkomsten komen moeten beschermd en verbeterd worden, je neemt een aantal gebouwen over via de turn-based combat en je neemt je eerste stappen in de campaign door een aantal klusjes op te knappen.

Maar wanneer het spel vordert wordt duidelijk dat Empire of Sin een Jack of all trades, master of none is. Wanneer de pleuris uitbreekt in een van de buurten, is je mobbaas de enige van de hele crew die een interessante move kan doen: McKee Jackson waarmee ik speelde kan met zijn “last rites”-vaardigheid bijvoorbeeld een heel veld van vijanden omleggen door zijn revolver te legen op iedereen die hij ziet. Hierdoor is het meenemen van je mob boss wanneer je een kroeg, bordeel of casino van een vijandige gang wil overnemen eigenlijk een must: hun ability is te krachtig om er geen gebruik van te maken. De rest van de crew volgt het vaste patroon van rennen-aanvallen-rennen-aanvallen, wat eerder een irritant karweitje is dan dat er echt strategie om de hoek komt kijken.

Empireofsin2

Je boss is het meest uniek van het zootje ongeregeld, maar de rest van je crew bestaat uit de classes enforcers (de melee tank), con artists (snipers), doctors (de healers) en demolitionists (de explosievenexperts). Ondanks dat de game behoorlijk wat diepgang lijkt te beloven – in het zwarte boekje zie je welke crimineel met wie overweg kan, en criminelen kunnen vriendschappen opbouwen als ze samenwerken – volgen de criminelen grotendeels de lijnen van deze classes, wat dus ook inhoudt dat ze allemaal dezelfde ability tree krijgen. Bovendien kun je betere criminelen pas vrijspelen wanneer je berucht genoeg bent, en hierdoor begin je en volg je eigenlijk altijd hetzelfde pad van de criminelen die je toevoegt in de crew. Het enthousiasme voor de turn-based combat was wel weg na deze deceptie.

Desondanks voegt Romero Games wel een aantal interessante dingen toe die de kwaliteit van leven verbeteren: naast je crew members en je boss heb je ook een aantal vaste guards die niet verder komen en die allemaal net wat zwakker zijn dan je crew, maar deze mix van units zorgt er wel voor dat je meer waarde gaat hechten aan je crew en ze ook meer gaat waaderen. Ook veranderen de hitpercentages wanneer je beweegt en kun je een preview zie van of je percentage stijgt of daalt wanneer je je naar een nieuwe locatie begeeft – iets wat ik nog eigenlijk te vaak mis in turn-based combat games.

Tussen de gevechten door bouw je aan je imperium door onder andere speakeasies (die draaien op alcohol), bordelen en casino’s te bouwen en te verbeteren. Ook probeer je de klanten van vijandige gangs weg te lokken door betere alcohol te serveren, de sfeer te verhogen of betere mond-tot-mond reclame te verspreiden. Opnieuw gaat dit aan het begin redelijk goed, omdat het inkomen dat je hebt beperkt is en je afwegingen moet maken of je liever een casino (met hoge inkomsten maar ook hoog risico op verlies) of bordelen (stabieler, maar lager inkomen) moet bouwen. Het is dan wel ontzettend bevredigend om te zien hoe langzaamaan het geld binnenstroomt en je keuzes dan vruchten lijken af te werpen.

Empireofsin3

Maar naarmate het spel vordert en het aantal rackets dat je hebt groeit, wordt het ook steeds moeilijker om de boel op orde te houden. Zeker wanneer je imperium zich over meerdere buurten van Chicago uitstrekt kan je niet met je crew overal zijn om de boel te verdedigen, en ben je aangewezen op je guards om de vijandige gangs uit je speakeasies te schoppen – en als je telkens met hetzelfde personeel dezelfde zaken moet verdedigen (alle rackets hebben dezelfde layout) dan wordt het riedeltje al heel snel oud. Zeker omdat het je uit de focus haalt wanneer je je zinnen al op iets anders hebt gezet, zoals wanneer je onderweg bent naar een sitdown om met de baas van een vijandige gang te praten.

De diplomatieke gesprekken die je voert met andere criminelen zijn oké - je kan ruildeals opzetten waarbij je alcohol koopt terwijl je de rackets van een andere baas beschermt, je kunt allianties sluiten of juist de andere gang afpersen wanneer ze veel zwakker zijn dan jij. Het biedt voldoende opties en er is zelfs enige ruimte voor specialisatie, maar het voelt een beetje overbodig als je weet dat jij als enige overblijft de enige manier is om Empire of Sin te winnen, en je weet dat de diplomatische relaties onvermijdelijk eindigen in geweld.

Aan ambitie schort het in Empire of Sin niet – het durft veel genres met elkaar te combineren, en de sfeer wordt bijzonder sterk neergezet door de jazzy soundtrack, de rokerige rackets en de gevechten die niet op zichzelf staan, maar ook de politie en onschuldige voorbijgangers er bij betrekken. Maar die systemen werken niet goed door in de rest van de game en die verweving ontrafelt zich wanneer je crimineel rijk langzaam aan de rest van Chicago gaat overnemen – hier was juist de uitgelezen kans dat de politie en andere gangs er meer van werk gaan maken en zelfs hun krachten bundelen om je een laatste grote uitdaging te bezorgen. De potentie ligt er, en Romero Games is al op de goede weg – maar er moet nog wat meer diepgang in die er met meer ontwikkeltijd hopelijk komt, capiche?

Gespeeld op de pc. Ook verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en Mac.