World of Warcraft: Shadowlands
2. Eindcontent: covenants en world quests
Wanneer je level 60 hebt bereikt (er is een level squish van 120 naar 60 om World of Warcraft weer een beetje behapbaar te maken) kies je als speler een van de covenants, die allemaal de leiding hebben over een dimensie in de Shadowlands: de Kyrian van Bastion, de Necrolords van Maldraxxus, de Night Fae in Ardenweald en de Venthy van Revendreth. Je zult een groot deel van de tijd doorbrengen met je covenant en daarnaast krijg je twee abilities: één die elke speler van het covenant krijgt en één specifiek voor je class. Mede door de worldbuilding tijdens het levelen en de unieke artstijl voor elke covenant zal er voor elke speler wel wat bij zitten: paladins en priests zullen zich thuis voelen in Bastion, fans van de Scourge kunnen terecht in Maldraxxus en als je een edgelord bent zit je met de Venthyr helemaal goed.
Mythic raiders zullen zich wellicht gedwongen voelen om een bepaalde covenant te kiezen waarvan de abilities meer damage of healing doen dan de ander, maar ik voelde mij nooit benadeeld in mijn keuze van Venthyr voor mijn rogue. En afgezien van de abilities zijn de beloningen van een covenant grotendeels cosmetische items zoals titels, mounts en transmog sets. Sommige spelers zullen het een dealbreaker vinden dat ze geforceerd worden om een bepaalde covenant te kiezen voor de beste prestaties, maar het gros zal waarschijnlijk prima uit de voeten kunnen in elke vorm van content ongeacht de covenant.
Wanneer je een covenant kiest wordt er wel een hoop op je bord gelegd. Je krijgt een heleboel currencies – waarbij anima, redeemed souls en soul ash de belangrijkste zijn – en hoewel de WoW veteraan wel makkelijk uit kan vogelen waar deze vandaan komen en voor gebruikt worden zijn het wel een boel dinge die je bij moet houden. Voeg daaraan toe dat je ook nog gear en legendaries moet krijgen en dat gevreesde “ik moet”-gevoel steekt al snel weer de kop op.
Anima in het bijzonder (de nieuwste incarnatie van artefact power in Shadowlands) is een voorbeeld van een groter probleem met World of Warcraft: het concept van borrowed power. De MMO heeft al jaren het probleem dat systemen die de spelers sterker maken na een uitbreiding al weer nutteloos zijn, en wanneer Shadowlands na twee jaar klaar is zie ik ook weinig nut voor anima.
Een ander veel gehoord probleem was dat alts een behoorlijke inhaalrace moesten maken om op gelijke hoogte te komen met artefact power: Blizzard probeert het leed dat deels te verzachten doordat alts kunnen kiezen voor threads of fate, een mix van world quests en dungeons waar spelers al aan het begin een covenant kunnen kiezen en al gelijk kunnen beginnen met anima verzamelen. Maar dat is slechts een gedeeltelijke oplossing, en het lijkt erop dat Blizzard tijdens Shadowlands nog geen oplossing heeft voor het probleem van borrowed power.
Ook begint op level 60 weer de wekelijkse of dagelijkse grind van world quests en dungeons. World quests zijn over de uitbreidingen heen een heikel punt voor mij geworden: het werkt als mensen nog moeten gearen, maar om nou voor de komende twee jaar world quests te doen zie ik ook niet zitten. Net zoals bij borrowed power wordt het probleem deels opgelost doordat dagelijkse quest voor één zone nu bestaat uit “doe een X aantal world quests” of “vul deze meter”, waarvan die laatste iets meer flexibiliteit geeft.
Maar na een aantal weken is de lol daar wel van af, zeker omdat ze qua design nauwelijks verschillen van de quests tijdens levelen. Voor een uitbreiding die heel erg de nadruk legt op spelerkeuze dwingt Shadowlands je tot het dagelijks doen van content die weinig spelers kunnen boeien. Het helpt ook niet dat de Flight Master’s Whistle niet meer werkt (waarmee je naar een flight master kon teleporteren om de world quests zo te versnellen) en de world quests veel langer te lijken duren. Het kunstmatig verlengen van deze content om spelers bezig te houden is een van de grootste fouten van Shadowlands, hoewel de command table godzijdank nu triviaal is voor je vooruitgang.
