The Outer Worlds: Peril on Gorgon

Toen ik mijn review voor The Outer Worlds schreef was ik erg enthousiast over de storytelling en met name de worldbuilding van het Halycon-systeem: een game die een dystopie gedetailleerd en ijzersterk neerzette en daar ook nog eens flink de draak mee stak met grappige dialogen. Het is ergens dan ook geen verrassing dat Obsidian Entertainment bij de eerste DLC Peril on Gorgon focust op wat de hoofdgame zo goed maakte.

Deze review bevat kleine spoilers over het verhaal. Lezen op eigen risico.

Perilongorgon2

Nadat je de hoofdquest Radio Free Monarch hebt voltooid krijg je een nogal morbide pakketje op je schip: een afgehakte arm met een radioboodschap voor jou en je crew. De boodschap (en de arm) waren van Lucky Montoya, een huurling die een opdracht had aangenomen van Wilhelmina “Minnie” Ambrose. Minnie is erfgename van de Ambrose-familie, die uit gratie is geraakt na een catastrofe met een wetenschappelijk project op de astroïde Gorgon. Minnie is er van overtuigd dat haar familie er is ingeluisd door the Board en is er op uit om haar familienaam in ere te herstellen. Nu Lucky dood is, word jij naar Gorgon gestuurd om uit te vogelen wat er precies met het project gebeurd is, en wie de echte verantwoordelijke is.

Peril on Gorgon wordt omschreven door Obsidian als een narrative-driven expansion en tijdens het eerste uur wordt al duidelijk dat het hier inderdaad gaat om een main quest met een aantal side quests als extraatje. Voor degenen die The Outer Worlds hebben gespeeld zal de structuur van de main quest bekend in de oren klinken: je krijgt een inleiding, een twist tegen het einde waarna je vervolgens één keus moet maken uit meerdere opties. Ook het feit dat de DLC pas gestart kan worden nadat je redelijk diep in de hoofdgame zit voelt Peril on Gorgon als een meer uitgebreide sidequest. Dat is geen groot probleem: de quests in The Outer Worlds zitten goed in elkaar qua tekst en flow en ook de quests van Peril on Gorgon vormen daar geen uitzondering op. Ook past de game naadloos in het hoofdverhaal en niet als een aparte sectie die naast de main quest gespeeld moet worden, zoals uitbreidingen in andere games vaak doen. Desondanks voelt met name het design van de hoofdquest als een veilige keuze.

Zelfs de themas zijn in grote lijnen hetzelfde; net zoals bij de andere quests komt er in Peril on Gorgon gewetenloosheid van coorperaties van de Board (het leidende politieke orgaan in het Halycon-systeem) aan bod, evenals morele bezwaren van de mensen die onderdeel uitmaken van de bedrijfsstructuur. De depressieve werkelijkheid krijgt een luchthartige draai door de dosis zwarte humor die zo typerend is voor The Outer Worlds, zoals robots die ondanks mishandeling vrolijk blijven en werknemers die hun uitbuiting rechtvaardig vinden terwijl ze slogans van hun bedrijf scanderen.

Perilongorgon3

Toch is Peril on Gorgon wel een stuk directer over wat de gevolgen zijn van het beleid van de bedrijven die deel uitmaken van de Board: lijken van proefpersonen, aggressieve vijanden en logs in terminals laten weinig aan de verbeelding over. Peril on Gorgon gaat over experimenten die de bazen van het Halycon-systeem niet met de mantel van bedrijfspropaganda hebben kunnen bedekken, en past goed bij de quasi-horrorsfeer die Obsidian lijkt te willen bereiken met deze DLC.

Vooral de mensen die zich goed hebben vermaakt met het hoofdverhaal van The Outer Worlds en vooral de worldbuilding goed vonden zullen Peril on Gorgon leuk vinden. De lore van één bedrijf bij de Board en een van hun populairste producten wordt uitgediept, en wat voor drastische gevolgen dat heeft gehad op Gorgon.

Desondanks is de DLC redelijk kort – na pakweg 7 uur had ik de main quest van Peril on Gorgon al uitgespeeld – en voegt niks toe aan gameplay behalve een aantal nieuwe perks en een hogere level cap. Wil je een drastische verandering ten opzichte van de hoofdgame met bijvoorbeeld nieuwe wapens, dan is de content van Peril on Gorgon mager: zeker als je beseft dat de DLC 15 euro kost. Peril on Gorgon is simpelweg meer The Outer Worlds voor degenen die zich al vermaakt hadden met het verhaal van de hoofdgame, en zelfs zonder de grenzen te verleggen zal de DLC genoeg vermaak bieden voor die groep.