Aokana: Four Rhythms Across the Blue

Visual novels bestaan al een tijdje, maar kunnen lastig zijn, of beter gezegd, een verkeerde keuze en het is onverbiddelijk game over. Aokana: Four Rhythms Across the Blue is voor mensen die het eens willen proberen een stuk simpeler. Je moet wel even langs de pantyshots kijken, maar dan niet naar boven.

In Aokana: Four Rhythms Across the Blue zijn we in de toekomst, waar er anti-gravitrons zijn ontdekt. Hiermee kun je de zwaartekracht negeren. Er zijn Grav Shoes uitgevonden waardoor je kunt vliegen. Dat betekent snel kunnen reizen en geen files of paspoortcontroles meer, maar wel een nieuwe sport: Flying Circus. Daarin racen twee spelers tegen elkaar om zo snel mogelijk vier zwevende boeien aan te tikken. Je kunt ook punten verdienen door een soort tikkertje te doen.

Aokana - Flying Circus (Foto: PQube)

Het verhaal volgt Hinata Masaya, een talentvolle speler die het na een verlies niet meer zag zitten en gestopt is. Op school verschijnt er een nieuwe studente, Asuka. Zij weet niets van de sport, maar wil die wel graag leren. Ze krijgt het voor elkaar dat Hinata Masaya haar lesgeeft en hem zo weer de sport in te krijgen als coach van een noodlijdende club. Het verhaal is onderhoudend, en de makers hebben veel aandacht in de sport zelf gestopt. De regels worden uitgelegd aan Asuka (en ons) waardoor wedstrijden ook goed te volgen zijn.

Over het algemeen zijn de verhaallijnen in Aokana: Four Rhythms Across the Blue prima, het zijn like-able personages en er is aardig wat content om naar te kijken en om ergens zo nu en dan een keuze te maken. Als ik dan toch moet zeuren: het is jammer dat de redenen van Hinata Masaya om te stoppen alleen een stuk verder in een bepaalde verhaalroute wordt uitgelegd. De makers hadden iets meer kunnen doen om in andere routes of eerder zijn problemen uit te leggen. De verhaallijn met Asuka is duidelijk een vrijheid-blijheid meid die een depressieve ex-speler tegenkomt. Voorspelbaar dus.

Aokana - Dialogue (Foto: PQube)

Met Aokana: Four Rhythms Across the Blue kijk je eigenlijk naar een interactieve anime. Heel veel hoef je niet te doen, en echt verkeerde keuzes zijn er niet. Je zult meer moeten doen om de True Ending te zien, zoals in het merendeel van de visual novels. Grafisch ziet het er prima getekend uit. De Switch-versie is in 720p te zien op handheld, en 1080p docked. De pc-versie is in 1440p. De Switch-versie is ook wat gestript van echt 18+ content. Mis ik het? Nee, maar ik heb altijd een dubbel gevoel bij censuur. Nu is er nog genoeg te zien als je daarop kickt. Dat is het dubbele: het is echt nog wel seksistisch, soms net iets te.

Aokana: Four Rhythms Across the Blue is een visual novel waarin veel aandacht uit is gegaan naar de fictieve sport Flying Circus. De personages zijn leuk en de verhaallijnen zijn over het algemeen prima, al hadden wat onderwerpen eerder of beter tot hun recht kunnen komen. Grafisch ziet het er wat moderner uit, de presentatie is goed. De muziek is aangenaam te noemen, het is rustige muziek, maar wordt vervangen met stevigere muziek tijdens wedstrijden. Zoals bijna altijd met Japanse visual novels moet je niet gaan huilen als je weinig kleren bij de anime-meisjes ziet: zorg wel dat je anderhalve meter van iemand vandaan zit tijdens het spelen, anders krijg je van die blikken …

Gespeeld op Nintendo Switch, ook verkrijgbaar voor pc.