Death Stranding (pc)

Console-games die naar de pc komen: vroeger moest Sony er niks van weten. De Japanse uitgever van de PlayStation was (en is nog steeds) behoorlijk koppig wanneer het over onderwerpen gaat zoals crossplay en porting. Maar net zoals Microsoft lijkt Sony nu eindelijk een andere weg in te hebben geslagen. Eerst kwamen Heavy Rain en Beyond: Two Souls naar pc, en binnenkort komt ook Horizon: Zero Dawn naar de pc. De game waarvan we al eerder wisten dat hij een pc port zou krijgen was Death Stranding, wat twee weken voor de release op de PlayStation werd aangekondigd. Kojima's eerste game na zijn scheiding met Konami is een vreemde eend in de bijt, dat is zeker - maar hoe geslaagd is de overstap van console naar pc?

Deze review kan spoilers bevatten over de achtergrond van het verhaal. Lezen op eigen risico.

Voordat je begint met het lezen van deze review, wil ik vermelden dat ik geen screenshots van publisher 505 games mocht maken tijdens het spelen. Waarom dit een probleem is snap ik niet – de game ziet er fantastisch uit – en opgepoetste graphics zijn een van de voornaamste redenen waarom je een pc-port überhaupt zou willen spelen. Ondanks dat alles, hierbij de disclaimer dat alle screenshots in deze special van Kojima Productions en 505 games zelf afkomstig zijn.

Deathstranding1

Voor degenen die de game op de PlayStation hebben overgeslagen: je speelt in de game met Sam “Porter” Bridges, een koerier die door de Verenigde Staten trekt nadat het verwoest is door een ramp. Deze ramp bracht de Beached Things (BTs) met zich mee, waarvan de overlevenden vermoeden dat ze een link hebben met het hiernaarmaals. Door het gevaar van de BTs wagen slechts enkele individuen zich buiten de bunkers waar de mensheid zich heeft verscholen om goederen rond te brengen, en Sam is er daar één van. Terwijl Sam naar nederzettingen trekt om paketten te bezorgen bouwt hij ook aan het Chiral network om de mensheid weer met elkaar in verbinding te brengen en zo de Verenigde Staten te herbouwen.

Death Stranding is een game die je moet liggen: hoewel je kan vechten met BTs en bandieten die je onderweg naar het leven staan is de game op zijn sterkst wanneer je door de verwilderde landschappen van de VS je pakketten bezorgt. Van mij had de combat zelfs weggelaten kunnen worden en had Death Stranding zich helemaal mogen focussen op zijn sterkste punten: ontdekken, stealth en de naadloze overgang tussen die twee.

Toch heb ik het gevoel dat Kojima als director de grootste zegen en vloek van Death Stranding is. Niemand (ik incluis) zal het creatieve genie van de man ontkennen: de setting en de “hook” van het verhaal zijn origineel en de atmosfeer wordt bijzonder sterk neergezet. Maar de game heeft ook een bijzonder laag tempo en ellenlange cutscenes zonder interactie: de scene met de mannen van de lijkendienst in de proloog is daar een goed voorbeeld van. Je ziet niks van de omgeving en allerlei concepten die niks zeggen worden recht in je gezicht gegooid zonder dat Death Stranding ook enige moeite doet om dingen duidelijker te maken. Het enige wat je hebt is de belofte dat het allemaal duidelijk wordt op een later punt. Maar zoals eerder gezegd ligt het tempo heel laag, en het is de vraag of die vijf uur vooraf echt nodig is voordat Death Stranding op stoom komt.

Deathstranding2

Als je je verwachtingen even bijstelt begin je wel te waarderen hoe rustgevend Death Stranding eigenlijk is, als je de apocalyptische achtergrond even laat voor wat het is. En zoals je misschien zou verwachten als pc-gebruiker ziet de game er net zo goed, zo niet beter, uit op pc dan op de console. Wel is het aantal opties dat je kan aanpassen niet heel groot: model detail, texture streaming, schaduwen, ambient occlusion, depth of field, anti-aliasing en motion blur zijn de enige opties waar je een beetje variatie in kan hebben, en ook beperkt Death Stranding je tot de meest gangbare resoluties. Kojima productions is heel duidelijk: dit is hoe de game ervaren moet worden en we gaan er niet van afwijken. Voor de meeste spelers zal dit genoeg zijn, maar voor degenen met desktop-bakbeesten of veredelde broodroosters zal het gebrek aan opties frustrerend zijn.

Het aantal opties mag gebrekkig zijn, Death Stranding wordt er niet minder om. De stap van console naar pc verloopt grotendeels zonder technische problemen, en het overgrote deel van de tijd zit ik ruim boven de 60 frames per seconde. Alleen tijdens sommige cutscenes is een duidelijke dip te merken, maar voor de rest voelt de game vloeiend zonder enige vertraging van input.

Maar waar de echt grote winst wordt gehaald voor Death Stranding is de DLSS (Deep Learning Super Sampling)-ondersteuning van Nvidia: met deze techiek combineert Nvidia de rekenkracht van je eigen grafische kaart met een kunstmatige intelligentie om zo meer framerate te leveren. Kantekening is dat DLSS alleen beschikbaar is voor spelers die minimaal een RTX-grafische kaart en een 1440p scherm hebben: gamers zonder die luxe zullen het moeten doen met de standaard TAA of FXAA anti-aliasing. Voor mij kent het gebruik van DLSS alleen maar winnaars: Nvidia heeft een nieuw speelveld om zijn techniek te testen, Kojima Productions kan nog meer de focus leggen op de prachtige omgevingen en de speler geniet van hogere framerates.

Deathstranding3

Hoewel Death Stranding verrassend weinig bugs heeft voor een pc port, crashte de game een aantal keren bij mij: hoogstwaarschijnlijk als een resultaat van DirectX. Het is aan te raden dat je de laatste updates van Windows en de laatste driver van Nvidia hebt voordat je Death Stranding speelt, alhoewel ik die beide van tevoren had geïnstalleerd en de game nog crashte. 

Hoewel Death Stranding oorspronkelijk een game voor consoles is speelt het verrassend goed met keyboard en muis. Voor de mensen die geen controller hebben is het zeker geen straf om Death Stranding zo te spelen, en de besturing voor keyboard en muis voelt intuïtief aan. Desondanks is het toch aan te raden om Death Stranding met een controller te spelen als het mogelijk is: de mate van controle die je hebt met de stick van een controller is veel beter dan constant W in te drukken en rennen aan of uit te zetten met ctrl. Ook doordat combat grotendeels te vermijden is zijn snelle reactietijden en precisie met de muis niet nodig.

Hoewel mijn collega Kensuke enthousiast was over Death Stranding is mijn reactie een stuk milder. Naar mijn mening is Death Stranding en game waarbij je een hoop moet vergeven voordat je de game kan waarderen. Kojima heeft er een handje van om de hete brij te draaien met de cutscenes en de gameplay wordt veel moeilijker gepresenteerd dan hoe het is: het grootste gedeelte van de tijd druk je de W-knop in en breng je pakketjes van A naar B. Maar ik zal niet ontkennen dat de wereld er fantastisch uitziet en de invalshoek bijzonder origineel en maf is zoals we gewend zijn van Kojima. 

Het helpt ook dat de pc-port simpelweg heel goed is: ondanks het gebrek aan grafische aanpassingen loopt Death Stranding bijzonder soepel. En hoewel de game er al goed uitzag op de PlayStation 4 is het landschap en de rendering van onder andere Norman Reedus, Léa Seydoux en Guillermo del Toro voelt bijna levensecht. De extra missies die exclusief zijn voor pc, geïnspireerd op Half Life, is wat leuke extra content voor degene die de "definitieve" editie willen. Als je niet bang bent voor een game die durft af te wijken van de norm, durft te experimenteren en daar zowel grandioos in slaagt als rijkelijk in faalt, dan is de port met al zijn grafische pracht en ondersteuning voor de meest krachtige pc's de ideale versie van Death Stranding.