Doom Patrol: dit gebeurt er als DC Comics een blik gekkies opentrekt

In Doom Patrol komt de bizarre en surrealistische kant van het DC Universe tevoorschijn, en die is een stuk leuker dan het duistere imago van de comics-uitgever doet vermoeden.

De Doom Patrol is een groep superhelden van DC Comics die voor het eerst verscheen in 1963. Zoals dat gaat met dit soort groepen is de samenstelling door de jaren heen, dankzij de wisseling van schrijvers en de populariteit bij lezers, een aantal keer veranderd, maar altijd vertellen de Doom Patrol-comics verhalen over een allegaartje aan 'metamensen' die door omstandigheden (tjonge, die omstandigheden toch altijd) bijeen zijn gekomen. Of gedreven, wellicht.

Eigenlijk, en gelukkig, is er in de eerste tv-versie van de Doom Patrol maar weinig te zien van enige superheldendaden. Ja, natuurlijk; er zijn schurken, de wereld is wel een keer in gevaar en de hoofdfiguren proberen daar wat tegen te doen, maar zoals de vierde muur-brekende schurk annex verteller van het verhaal, Mr, Nobody, in één van de laatste afleveringen tegen het publiek klaagt, gaan er wel erg veel karaktergedreven afleveringen vooraf aan het uiteindelijke superheldenspektakel. En dat is geweldig, want de pure, simpele superheldenverhalen heeft DC al voldoende in hun tv-portfolio.

Doom Patrol: April Bowlby, Matthew Zuk, Riley Shanahan, Diane Guerrero

De tv-serie Doom Patrol is een spin-off van Titans. Beide series hebben hun oorsprong op de streamingdienst DC Universe, al is Titans in Nederland te zien bij Netflix en Doom Patrol bij Amazon Prime Video. En hoewel de leden van de Doom Patrol al een keer te gast waren in Titans speelt Doom Patrol zich af in een andere continuïteit dan Titans. Dit heeft achter de schermen vooral creatieve redenen, maar voor de schermen wordt het (in een aflevering van wéér een andere serie tijdens de Crisis on Infinite Earths-crossover) verklaard door te stellen dat de series zich afspelen op verschillende parallelle universa.

De serie vertelt over een groep mensen die allen dankzij een "ongeluk" metamensen zijn geworden; een actrice die haar lichaam in vreemde vormen kan gieten, een straaljagerpiloot die na een ongeluk permanent is bezeten door een radioactieve geest, een autocoureur waarvan na een ongeluk alleen zijn brein over is en die dus overleeft in een robotlichaam en een jongedame met 64 verschillende persoonlijkheden die allemaal hun eigen superkracht hebben. Zij leven onder de hoede van de mysterieuze Niles Caulder (gespeeld door Timothy Dalton), die bijvoorbeeld het robotlichaam van de autocoureur heeft gebouwd of de actrice helpt haar regelmatig uit vorm vallende lichaam onder controle te houden.

Als Niles plotseling verdwijnt door toedoen van Mr. Nobody (een perfect gecaste Alan Tudyk), wordt de groep vergezeld door Victor Stone, oftewel Cyborg. Hiermee komt de serie het dichtst bij 'superhelden'; Cyborg is in de comics lid van de Justice League (en is ook te zien in de gelijknamige film) en eigenlijk net zo'n 'freak' als de andere castleden. De rode draad in het eerste seizoen is het terugvinden van Niles, maar dit overheerst niet: zoals al genoemd wordt van alle personages de achtergrond op verschillende punten onderzocht en worden diverse gebeurtenissen gebruikt om de karakters verder uit te diepen. Hierdoor lijkt de serie op de meeste momenten helemaal niet op een superheldenserie en dat is in het voordeel van de kijker. Doom Patrol valt qua eigenzinnigheid nog het beste te vergelijken met The Umbrella Academy of Locke & Key; de verhalen bulken van de vreemde concepten, zoals een ezel die een portaal is naar een andere dimensie, een zelfbewuste straat of een superheld wiens superkrachten worden geactiveerd door zijn spieren aan te spannen. Veel van de elementen van de serie zijn afkomstig uit de Doom Patrol-comics die Grant Morrison vanaf 1989 schreef. Hij verwerkte veel surrealistische en bizarre elementen in de verhalen die leuk naar voren komen in deze live-action versie.

Doom Patrol: Riley Shanahan

Zo zul je in de gemiddelde superheldenserie niet zien dat iemand tijdens een overval aangevallen wordt door zijn eigen, tweede, dinosaurushoofd. Of dat iemands superkracht hem in staat stelt iemands baard op te sporen. En zo zit de serie vol met gekkigheden die misschien verbergen dat het doorlopende verhaal van het eerste seizoen wellicht niet ongelooflijk origineel is, maar desondanks voldoende elementen bevat om er een eigen gezicht aan te geven. Ook de paar vierde-muur-momenten van Mr. Nobody verbloemen eigenlijk zwakheden in het verhaal. Dit kan ervaren worden als een probleem, maar de momenten zijn op zichzelf vermakelijk, dus hoe je dit ervaart zal per kijker verschillen.

Doom Patrol is daarmee een serie die van originele elementen een misschien niet meer dan net bovengemiddeld verhaal maakt, maar wel van begin tot eind vermaakt met sympathieke, originele helden als hoofdfiguren.

Seizoen 1 van Doom Patrol is te zien bij Amazon Prime Video. Het tweede seizoen was in productie, maar dat is in verband met de coronacrisis stilgelegd, dus een premièredatum daarvan is voorlopig niet bekend.